निसर्ग कोणालाच माफ करत नाही सर्वांना समान न्याय देतो.

 निसर्ग कोणालाच माफ करत नाही सर्वांना समान न्याय देतो.

उन्हाळा सुरु झाला सरकार दररोज उष्णतेमुळे होणाऱ्या त्रासापासून सावध राहण्याचे आवाहन करीत आहे.आरोग्याची काळजी घेण्यासाठी सर्वच सल्ले देतात.पण घरात बसून पोट कसे भरेल यावर कोणाकडे उतर नाही.कामाला गेल्या शिवाय पैसे मिळणार नाही.आणि पैसा नाही तर काहीच नाही.मग आरोग्याची काळजी कशी घेणार?. निसर्गाचे नियम कोणीच पाळले नाही. माणसांनी स्वार्थासाठी झाडे तोडली सरकारने म्हणजेच त्यांच्या प्रशासकीय अधिकारी वर्गाने स्वार्थासाठी नियम बाजूला ठेऊन झाडे तोडण्याची परवानगी दिली. त्यामुळेच निसर्गाचे पर्यावरण बदलले आता उष्णतेच्या झळा लागतात म्हणून कोण कोणाला दोष देत आहेत.

इमारती बांधण्यासाठी वीट,दगड,खळी सिमेंट लागते.कॉंक्रिट साठी खळी लागते खळीसाठी दगड लागतो.दगड खाण डोंगरात असते,त्यामुळे दगडखाणीसाठी डोंगर तोडले जातात. त्यामुळे साहजिकच झाडे नष्ट होत चालली.नदीतील रेती,वीटभट्टीसाठी माती यामुळे होणारे पर्यावरण समतोल असलेला निसर्गाचा नियम मोडल्या गेला.त्याचे परिणाम सर्वच भोगत आहेत.निसर्ग कोणालाच माफ करीत नाही.निसर्ग सर्वांना समान न्याय देतो. 

दगडात नको असलेला भाग काढून टाकला तर दगडात मूर्ती असतेच. त्याचा फक्त नको असलेला भाग काढून टाकायचा असतो. आणि मग ह्याच भावनेने निसर्गातील इतर गोष्टींकडे पहा.झाडे,नद्या,वारे,आकाश,जमीन आणि शेवटी माणूस. माणसातही नको असलेला भाग दूर करायला शिका.अडचणी समस्या कुणाला नसतात?.जन्मा पासून ते शेवटपर्यंत असतात. पण प्रत्येक अडचणीला,समस्येला उत्तर असतेच.ते सोडवायला कधी वेळ हवा असतो, कधी पैसा तर कधी माणसे. या तिन्ही गोष्टीं पालिकडचा समस्या अस्थित्वात नसतात.निसर्ग कोणालाच माफ करत नाही.निसर्ग सर्वांना समान न्याय देतो.

माणसांच्या दुःखाचे समाधान समोरच्या दुःख सांगणाऱ्या माणसाचं जर समाधान करायचं असेल, तर त्याला दिलासा द्यायची इच्छा ठेवा. पण तो जे बोलतो त्यातलं सत्तर टक्के तुम्हाला ऐकू येता कामा नये. कारण त्याच्या आयुष्यातल्या दुःखाला पुष्कळदा त्याचा मूर्खपणाच कारणीभूत असतो. तो जेव्हा ऐकू येत नाही तेव्हाच सहानुभूती दाखवणं शक्य होतं. तो जे बोलतो ते जर सगळं ऐकू आलं तर त्यालाच एक झापड मारावीशी वाटते.अनेक समस्या त्यावेळी सुचेल त्या मार्गाने सोडवाव्या लागतात. थोडा अवधी लोटल्यावर मग कायमचा उपाय शोधावा लागतो. दुध गरम करतांना अचानकपणे म्हणजे आपण तंद्रीत असताना, कोणत्यातरी क्षणी लाट अंगावर यावी त्या वेगाने वर काठापर्यंत येते. तेव्हा चिमटा शोधायला वेळ नसतो. अशा वेळेला पाण्याचा शिडकावा करून ते तिथल्या तिथे शांत करायचे सुचले पाहिजे. दुध काठा बाहेर जाणे थांबवायचं असतं. मग सावकाश चिमटा शोधावा, उसंत घेवून ते खाली उतरवावे. तसच काही नाही तर अनेक समस्यांचे असते.

पशू माणसांपेक्षा श्रेष्ठ, पशू माणसांपेक्षा जास्त श्रेष्ठ आहेत कारण ते INSTINCT वर जगतात.वजन वाढलंय म्हणून घारीला उडता येत नाही, किंवा एखादा मासा बुडाला असं कधी ऐकलंय का? आयुष्याचे "सुयोग्य व्यवस्थापन" असायला हवे.त्यासाठी जेव्हा अडचणीत असाल तेव्हा प्रामाणिक रहा. जेव्हा आर्थिक परिस्थती चांगली असेल तेव्हा साधे रहा. जेव्हा एखादे पद किंवा अधिकार असेल तेव्हा विनयशील रहा. जेव्हा अत्यंत रागात असाल तेव्हा शांत रहा. यालाच आयुष्याचे "सुयोग्य व्यवस्थापन" असे म्हणतात.

उत्पन्ना पेक्षा खर्च जास्त झाला.तर हिशोब खर्च झाल्याचं दुःख नसतं. हिशोब लागला नाही कि भरून कसा काढावा याचा जास्त त्रास होतो.म्हणूनच खर्च करतांनाच विचार करून केला तर?.त्रास होणार नाही अडचण किंवा समस्या निर्माण होणार नाहीच.निसर्ग नियमांचे पालन करा,निसर्ग कोणालाच माफ करत नाही.निसर्ग सर्वांना समान न्याय देतो.

अडचणी समस्या किंवा प्रश्नांपासून नेहमीच पळता येत नाही. कधी न कधी ते पळणाऱ्याला गाठतातच. पळवाटा मुक्कामाला पोहचत नाहीत.मुक्कामाला पोहचतात ते सरळ रस्तेच.

नैसर्गिकरीत्या पाठीला चमत्कारिक ठिकाणी खाज सुटावी,आपला हात वर पोहचत नाही व दुसऱ्याला नक्की जागा सापडत नाही अशी अवस्था जीवनात ही बऱ्याचदा होते.माणसांच्या मनातील गैरसमज हा कॅन्सरसारखा असतो. तिसऱ्या अवस्थेला पोहचल्यावर तो आपलं स्वरूप प्रगट करतो.शस्त्रक्रिया होण्यापूर्वी प्रत्येक रोगी घाबरलेला असतो.आणि चांगला  झाल्यावर शिवलेली जखम तोच कौतुकाने दाखवत सुटतो. म्हणजेच निसर्ग नियमांचे पालन न केल्यास निसर्ग कोणालाच माफ करत नाही.निसर्ग सर्वांना समान न्याय देतो.

भारत हा एकेकाळी कृषिप्रधान देश होता.आता तो स्मार्ट कॉंक्रीटच्या लादी स्टाई संगमवरी दगडाच्या सुंदर भव्य दिव्य देखाव्याचा देश झाला.त्यामुळेच उष्णतेच्या झळा घरात दारात जाणवायला लागल्या बाहेर फिरतांना प्रत्येक माणूस हा उष्णतेचा खूप त्रास होतो म्हणून निसर्गाला दोष देत असतो. स्मार्ट सिटीत राहणारे लोक भविष्यात शेती करणार नसतील तर कमीतकमी २० झाडे आजूबाजूच्या परिसरात लावण्याची व्यवस्था त्यांनी केली पाहिजे.अन्यथा हवामान बदलामुळे घरदार आणि परिसर बरबाद झाल्या शिवाय राहणार नाही. त्यासाठी झाडाचे महत्व समजून घेणे सुद्धा आवश्यक आहे.एक झाड पन्नास वर्षांत पस्तीस लाख रूपये किंमतीचे वायु प्रदूषण टाळते.एक झाड पंधरा लाख रुपये किंमतीचे ऑक्सिजन उत्पादन करते.एक झाड चाळीस लाख रूपये किंमतीचे पाण्याचे रीसाइक्लिंग करते.एक झाड एका वर्षांत तीन किलो कार्बनडाय ऑक्साईडचा नाश करते.एक परिपूर्ण झाड एक हजार माणसांचे जेवण शिजवण्यासाठी उपयोगी येते.एक झाड मृत्यू नंतर तीन,चार शरीर जाळण्याचे काम करू शकते.एक झाड आसपासच्या परिसरातील तापमान दोन अंशाने कमी करते.एक झाड बारा विद्यार्थ्यांना वह्या व पुस्तके तयार करण्यासाठी उपयोगी पडते.एका झाडापासून कुटूंबासाठी लाकडी सामान तयार होते.एका झाडावर शंभर पक्षी घरटे बांधून राहू शकतात व त्याच्यावर त्यांच्या पंचवीस पिढ्या जन्माला येतात आणि मधमाश्यांचे पोळे झाडावर असल्यास तीच संख्या लाखावर जाते.एक झाड अठरा लाख रूपये किंमतीचे जमिनीची धूप थांबवते.एक झाड माणसाला लहानपणीच्या पांगुळगाड्या पासुन ते आराम खुर्ची पर्यंत तसेच वार्धक्यातील हातातील काठी पासुन स्मशानातील लाकडा पर्यंत साथ देते.

एक झाड आपल्या पालापाचोळयाची भर टाकून जमिनीची कस वाढवते.एक झाड फळ,फुल,बिया आपल्या साठी देते.एक झाड पन्नास वर्षांत काय करते आणि आपण माणसं काय करतो याचा लेखाजोखा मला पर्यावरणाचे फायदे आणि तोटे हे कोळसा बंदर शिवडी ला स्पेशल अधिकारी असतांना दर तीन महिन्याने सेमिनार मध्ये सांगितल्या जात होते.उष्णतेच्या झळा सोसत असतांना त्याची मुद्दामच आठवण झाली.ती वाचका समोर मांडली. झाडे का लावली पाहिजेत याचा जेणे करून प्रत्येक माणुस ह्याचा विचार करेल.आजच्या सारखी परिस्थिती राहली तर भविष्यात तुमची आमची मुले पाठीला ऑक्सिजनचा सिलेंडर लाऊन फिरताना कशी दिसतील विचार करा.जगातील सर्व पैसा जरी एकत्र केला तरी आपण सहा महिने पुरेल येवढा ऑक्सिजन आपण तयार करू शकत नाही.मग मित्रांनो तुम्ही आम्हाला एक सांगा कि असं कुठलं स्त्रोत्र तुमच्या कडे आहे ज्या माध्यमातून आपण आपल्याला लागणारा ऑक्सिजन तयार करू शकतो.तासभर ऑक्सिजन विकत देणा-या डाँक्टरांना आपण देव मानतो पण आयुष्यभर फुकट आँक्सिजन देणाऱ्या झाडांची मात्र कत्तल करतो.म्हणून तर निसर्ग नियमांचे पालन करा,निसर्ग कोणालाच माफ करत नाही.निसर्ग सर्वांना समान न्याय देतो.

सागर रामभाऊ तायडे,९९२०४०३८५९,भांडूप,मुंबई.

अध्यक्ष सत्यशोधक कामगार संघटना.संलग्न स्वतंत्र मजदूर युनियन महाराष्ट्र राज्य