गुरुवार, ११ ऑगस्ट, २०१६

समाजाचा गद्दार नेता आणि अधिकारी ?.

समाजाचा गद्दार नेता आणि अधिकारी ?.
बहुजन समाजात विविध जाती,पोटजाती आहेत प्रत्येक जात स्वतःला इतर पेक्षा मोठी समजते त्यांचाच फायदा आज पर्यंत काँग्रेस आणि भाजपा ने घेतला आहे.त्यांनी प्रत्येक जातीत एक गद्दार नेता आणि एक अधिकारी निर्माण केला.सर्व समाज शैक्षणिक, साहजिक आणि आर्थिक दृष्टया सारखा असतांना एकच नेता राजकीय दृष्ट्या मोठा कसा होतो.ही खरी ग्यानबाची मेख आहे.त्यांची प्रगती कशी होत जाते.यांचा सर्वच बहुजन समाजाने विचार करण्याची गरज आहे.रेल्वे स्टेशनवर चहा विकणारा नरेन्द्र भाई मोदी देशाचा पंतप्रधान होण्यास किती वर्ष लागली याचा विचार करा.त्या करिता कोणा कोणाची सेवा,हुजरे गिरी आणि कुराडीचा दांडा बनुन (समाजाला)वटवृक्षाला तोडावे लागले त्यांचा हिशेब कारायलालयास खरा इतिहास समोर येईल. जो आपल्या विचार धारे च्या विरोधात काम करणाऱ्या संस्था,संघटना,पक्षात म्हणजे शत्रू गटात कार्य करतो.त्यांच्या मोठे पणाचा समाजाला काय फायदा?. नरेंद्र मोदी जन्माने ओबीसी आहेत.पण विचाराने मनुवादी असल्यामुळे ते ओबीसी च्या स्वाभिमानी योजना राबवु शकत नाही.
>ओ बी सी, आदिवासी,दलित म्हणजे फक्त बौद्ध, किंवा महार नाही.तर चांभार,मातंग कोणत्या ही समाजातील नेता आणि अधिकारी जो आपल्या विचार धारेच्या विरोधी गटात कार्य करतो,तो कितीही मोठा झाला तरी त्याचा स्वतःच्या समाजाला काही फायदा होत नाही.कारण त्याच्या मोठेपणाचा संदर्भ हा त्या विरोधी राजकीय किंवा समाजातील कार्याच्या संदर्भात मोजण्यात येतो असतो.त्यामुळे त्याच्या मोठेपणाचा फायदा झालाच तर त्याच्या विरोधी वर्गाला होत असतो.आणि स्वतःच्या समाजाचा तोटा होत असतो.तरुणमुलांनी पुढाऱ्यांच्या,नेत्याच्या किंवा डाॅन लोकांच्या (दादा, भाई)  मागे फालतू फिरून आपला वेळ वाया घालवू नये.अनेक भागांत वेगवेगळ्या टोपणनावाने पुढारी, नेते व भाई  आहेत.उदा: नाना, दादा, भाऊ, भाई, तात्या, काका, दादासाहेब, इत्यादी.अशी अनेक तरुण मुले प्रत्येक पुढाऱ्याच्या,नेत्याच्या व डाॅनच्या मागे आपला कामधंदा, व्यवसाय, करिअर सोडून रात्रीच्या एका दारुच्या बाटलीसाठी आणि चिकन बिर्यानी साठी काही तरुण मुल फिरताना दिसतात.नेत्याचे आणि अधिकाऱ्याचे नेहमीच साटेलोटे असते.त्याशिवाय दोघेही मोठे होत नसतात. ऐन तरुणपणातला वेळ अक्षरशा वाया घालवतात तरूण वयातील मुलांना एक दिवसही वेळ घालवणे परवडणारे नाही.जेव्हा आपल्या आयुष्यातील हा वेळ वाया जातो.,तेव्हा आपले वय वाढत जाते, लग्नाचे वय झाले तेव्हा मुलगा काय नोकरी,धंदा करतो त्यांचे महिना इनकम किती असे प्रश्न विचारे जातात तेव्हा आई वडील,मामा,काका,भाऊ कोणीच उत्तर देण्याची हिंमत करीत नाही.तेव्हा तरुण मुलांना गेलेल्या दिवसातील आपण केलेली कामे आठवतात.तरुण मुलांची अवस्था घरका ना घाटका झालेली असते.
> बहुजन समाजातील अनेक तरुण वेगवेगळ्या पक्षात कार्यकर्ता म्हणून किती ही दिवस नेत्यांच्या मागे फिरले तरी त्यांच्या हाती काय आले?.बसपा ते बामसेफ किती सुशिक्षित तरुण बरबाद झाले?.यांचा हिशेब नाही,जेव्हा तुम्ही अडचणीत असाल तेव्हा कुठलाच नेता त्याचा पक्ष तुमच्या मागे उभा रहात नाही. पहिल्यांदा पैसा कमवा घरच्यांना वेळ द्या घरातल्या कामात हातभार लावा तुमच्या जवळ पैसा असेल तरच दुनिया तुम्हाला सलाम करेल. नेते पुढारी भाई लोक तुमच्या मांडिला मांडी लावून बसतील नाही तर असं राहिलात तर त्यांच्या दरवाजा जवळच बसावं लागेल आणि त्यांच्या गाडीत कुठे मागे जागा मिळेल तिथे बसावे लागेल.नेता पुढारी दादा रूबाबात चालतो तो फक्त आणि फक्त आपल्या सारख्या कार्यकर्त्याच्याच जिवावर  म्हणुन वेळीच सावध व्हा. तुमचा वापर संपला की तुम्हाला बरोबर खड्याप्रमाणे बाजुला केले जाते.एकदा वेळ गेली की पुन्हा काहीही करता येणार नाही.आपले लक्ष नेहमी आपल्या विकासाकडे केंद्रीत करा. म्हणुन स्वत:चा उद्योग मोठा करा. स्वत:ची केबीन आलिशान सिंहासने बनवा,तुमच्या उद्योगात काम करणारे लोक तूमचे मावळे समजा, तूम्ही तूमच्या उद्योगाचे छत्रपती व्हा. तुम्ही तुमच्या विभागात सामाजिक,शैक्षणिक उपक्रम राबवा एक चांगले समाजसेवक म्हणुन यशस्वी व्हाल.तेव्हा तुमची इज्जत, नाव हे एका नेत्यापेक्षाही मोठ्या आदराने घेतले जाईल. तुम्ही उद्योगात यशस्वी झाल्यानंतर उद्या एखाद्या सामाजिक कामाचीही सुरुवात करु शकता व पूढे जाऊन उद्योग व सामाजिक कार्य या दोन्हीही महत्वकांक्षा पूर्ण करू शकता.
> एक लक्षात ठेवा, मोठ्या झाडाखाली दुसरे छोटे झाड कधीही मोठे होत नाही हा निसर्गाचा नियम आहे.तेव्हा दुसऱ्याला मोठे करण्यापेक्षा स्वत: मोठे व्हा. कोणत्याही नेत्याच्या मागे फिऱू नका.वेळेची किंमत वर्तमानपत्राला विचारा, जो सकाळी ५ रूपयांना असतो, तोच रात्री रद्दीत ५ रूपये किलोने विकला जातो.म्हणुन जीवनात वेळेला महत्व द्या आणि स्वत:चा व समाजाचा विकास करा. एक विचार करा आपण जर यांना आणि त्यांना मोठे करतो तर आपण का मोठे होणार नाही?. सिद्धार्थ राजपुत्र होता तेव्हा त्याला सुरा, मदिरा व अप्सरा प्रकारचे अनेक व्यसने लागावी म्हणुन किती प्रयत्न झाला पण राजपुत्र सिद्धार्थ ने ते सर्व प्रयत्न उलट करून
> ठेवले त्यांनी सुरवात पासुन सत्य शोधण्याचे व मांडण्याचे काम केले.त्यासाठी त्यांनी अनेक ऋषी ज्ञानी पंडिता कडून ज्ञान घेण्याची जिध्द ठेवली.आजच्या तरुणांनी त्यांच्या सारखा आदेश ठेवला पाहिजे.सर्वच समाजात आज ज्ञानी पंडित खूप झाले आहेत.पण त्यांचे विचार आणि आचरण यात तुफान फरक आहे.त्याच पद्धतीने समाजात कार्यकर्ते,नेते व अधिकारी खूप झालेत. पण सामाजिक जबाबदारी म्हणुन किती प्रामाणिक आहेत.जे असतील ते समाजात आदर्श ठरतात.त्यांना त्यांच्या गांवात मानसन्मान मिळतो.ते सदैव सर्व प्रकारचे सहकार्य करण्यास तयार असतात.त्यांचा आदर्श तरुणांनी घ्यावा.आपण आपल्या परिसरातील नेत्यांना आणि अधिकऱ्यांना ओळखत असतो.ते सामाजिक जबाबदारी किती प्रामाणिक पणे राबवितात यांचा योग्य त्या पद्धतीने विचार करा त्यांना समाजात किती व कसा वापर आहे हे तापसुन त्यांचा मानसन्मान कि वस्त्रहरण करण्याची तयारी आपल्या विभागातील तरुणांचीच असली पाहिजे.दुसऱ्या विभागातुन तरुण येतील आणि आपल्या विभागातील नेत्यावर,अधिकाऱ्यावर कारवाई करतील ही अपेक्षा ठेवणे चूक ठरेल.ह्याची गांभीर्याने दाखल आपण घेत नसल्यामुळे समाजात गद्दार नेते आणि अधिकारी मोठ्या प्रमाणात निर्माण होत आहेत.तेव्हा तरुणांनो उठा जागे व्हा!. अन्यता पुढील पिढी तुम्हाला माफ करणार नाही.सोशल मीडियावर अनेक तरुणाच्या छोट्या पण महत्वपूर्ण मताचे हे संकलन आहे.यात अनेकांच्या पोस्ट मधील संदर्भ घेतला आहे.
> सागर रामभाऊ तायडे,भांडुप मुंबई,9920403859.

राजकीय पक्षाचे उत्पन्न आणि खर्च ???.


भारत कृषिप्रधान देश आहे. सत्तर टक्के लोक शेतीवर अवलंबून असतात.शेती शी संबंधित अनेक लोकांचा रोजगार आहे.मग तो भाजीपाला विकणारा असो कि कीटक नाशक औषध,बिबियाने विकणारा असो.की शेतीकरण्यासाठी 
लागणारे साहित्य किंवा गुजर मारवाड्याचे,वाण्याचे किराणा दुकान,या सर्वांना वाणसामान-किराण्याचा हिशोब ठेवावा लागतो.खरेदी आणि विक्री यातुन मिळणारे उत्पन्न त्यातुन कामगाराचा पगार,जागेचे भाडेे,लाईट,पाणी बिल एकूण सर्व खर्च केल्यावर उरलेली रक्कम म्हणजे निवळ नफा.त्यालाच ग्रामीण भागात जमा खर्च ताळेबंद पत्रक आणि सरकार शासकीय भाषेत उत्पनाचे विवरण पत्र म्हणतात..हे भारतात राहणाऱ्या प्रत्येक व्यवसाय धंदा,नोकरी करणाऱ्या नागरिकांना दरवर्षी सादर करणे आवश्यक आहे.मग यातून राजकीय नेते आणि त्यांचे पक्ष कशे सुटतात?. राजकीय लोकांना भांडवलदाराची प्रचार प्रसार माध्यमं प्रिंट मीडिया,चॅनल मीडिया कशी मोठी करतात.त्यांचा एकूण खर्च कोण करतो याचा विचार सर्व सामान्य माणुस करूच शकत नाही. भांडवलदार आणि राजकीय लोकांचे कसे साटेलोटे असते त्याचा हिशेब पाहू.
भारतात ७०००० वृत्तपत्र आहेत.त्यात ४०००० चालू आहेत किंवा जाहिराती देण्याच्या लायकीचे आहेत अस समजा.पहिल्या पानावर पूर्ण पानभर जाहिरात द्यायला कुणाचे दर लाख रुपये तर कुणाचे ६० लाख रुपये आहेत. सरासरी दहा लाख धरले आणि दहा दिवस जाहिरात दिली तर किती झाले ?.एक कोटी रुपये , ४०००० पेपरचे चाळीस हजार कोटी. चॅनल मीडिया म्हणजे टी व्ही च्या भारतात सगळ्या मिळून ८८० वाहिन्या आहेत.१० सेकंद जाहिरात द्यायला सरासरी खर्च एक लाख रुपये.रोज १५ मिनिट एकूण जाहिरात दाखवली तर रोजचा खर्च ९० लाख रुपये आणि अशी महिनाभर जाहिरात केली तर एक महिन्याचा खर्च २७ कोटी रुपये.अश्या फक्त ७०० वाहिन्या धरल्या तर होतात १८९०० कोटी रुपये.एका एफएम रेडियोवर जाहिरात करायला सगळ्या दिवसाचे मिळून पन्नास हजार धरले आणि महिनाभर जाहिराती केल्या तर झाले १५ लाख रुपये. अश्या १००० रेडियो वाहिन्या धरल्या तर १५० कोटी रुपये.एक हेलिकॉप्टर भाड्याने घेतल तर तासाला भाड आहे दीड लाख रुपये.२५ हेलिकॉप्टर महिनाभर रोज फक्त दहा तास वापरली तर भाडे झाल किती ? ११२ कोटी रुपये.खाजगी जेट विमानच भाड आणि रोजचा खर्च विचारूच नका.इमेज बिल्डींग कंपनी , कॉम्पुटर प्रोग्राम्स , थ्रीडी सभा , वेगवेगळ्या मिरवणुका खर्च अजून हिशोबात घेतलेले नाहीतच.बाकी फेसबुक पेजेस चा खर्च आणि फुटकळ खर्च वेगळा.ढोबळ खर्च किती आहे ?.६०००० कोटी रुपये. साठ हजार कोटी रुपये फक्त.“ अब कि बार मोदी सरकार “ , माननीय प्रधानमंत्री मोदिजींच्या लोकसभेच्या निवडणूक प्रचाराच्या खर्चाचा आकडा मी तसा दबकत मांडलाय.(संदर्भ सोशल मीडिया)
आता पुढला हिशोब.करपात्र देणग्या घेत असल्यामुळे वार्षिक विवरणपत्र दाखल करतात सगळे राजकीय पक्ष.भाजपच्या २०१३-१४ आणि २०१४-१५ ह्या आर्थिक वर्षात निव्वळ नफा काय आहे ?. उलाढाल काय आहे ते तपासून पहा अतिशय चारित्र्यवान आणि देशभक्त लोकांचा पक्ष सगळा हिशोब चोख आणि पारदर्शक ठेवत असेलच. हा ६०००० कोटींचा खर्च जर ताळेबंदमध्ये आला असेल तर आपली काहीच हरकत नाहीये. जर आला नसेल तर मग मात्र,अच्छे दिन कुणाचे आलेत ? कुणी गुंतवणूक केली होती आणि कोण व्याजासहित वसूल करतय सगळ समजून घ्या. 
भारतातील शेतकरी,शेतमजूर आणि असंघटीत कामगार हाच मोठ्या संख्येने मतदार आहे.तोच मतदान करणे आपला जन्मसिध्द अधिकार आहे असे समजुन मतदान करतो.त्याला शोषण मुक्त अच्छे दिन येणार या भरोशावर त्याने मोदींच्या सर्व सोम्या, गोम्या उमेदवारांना त्यांनी मतदान केले.त्यामुळे भाजपाचे शेपन्न इंच छातीचे मोदी सरकार बनले त्याला आता दोन वर्ष झाले तरी गोरगरिबांच्या खात्यात विदेशी काळा पैसा अजुन जमा झाला नाही.जुलै आगस्ट महिना वार्षिक आर्थिक 
विवरण पत्र भरण्याचा असतो.नोकरी करणाऱ्या प्रत्येक कामगार कर्मचाऱ्यांच्या पगारात राज्याचा टॅक्स आणि केंद्राचा इंकॉमटक्स पगारातून कापला जातो.
पण शेतकरी,शेतमजूर आणि असंघटीत कामगार मजुरांना नियमित रोजगार नाही.त्यांना कोणती ही सामाजिक सुरक्षा नाही.त्यांचे शोषण तर सर्व बाजुने मुक्त पणे होते.त्यात राजकीय नेते आणि प्रशासकीय अधिकारी नेहमीच आघाडी वर असतात.शेतकऱ्यांचा शेतातील माल कृषिबाजार समितीत आला की अडते,व्यापारी आणि अधिकारी मालाची किंमत पडणार तेव्हा उत्पादन खर्च वजा करून किंमत ठरविण्याचा कायदा का लागु होत नाही?.हा मोठा प्रश्न देशातील बहुसंख्य  शेतकरी,शेतमजूर व असंघटीत कामगारांना पडत नाही.तो पर्यंत या देशात भांडवलदार आणि राजकीय पक्षातील नेत्याचे आर्थिक उत्पन्नाचे खरे विवरण पत्र सादर होणार नाही.तो पर्यंत आपण भारत माता की जय हो !!.गो माता की जय हो करीत राहणार.भांडवलदार आणि राजकीय पक्ष कोणत्याही विचारधारेचा
असला तरी तो शेतकरी,शेतमजूर आणि असंघटीत कामगारांचे शोषण करीतच राहणार आहे.त्या शोषणातून होणारी आर्थिक लूट प्रिंट मीडिया,चॅनल मीडियावर  जाहिराती द्वारे उधळत राहणार आहे.शेतकरी,शेतमजूर,असंघटीत कामगार मजुरांना अच्छे दिनाचे स्वप्न दाखविण्या करीता. म्हणुन जागृत भारतीय नागरिकानो चावडी वर बसुन हे राजकीय पक्षाचे व  प्रत्येक नेत्याचे आर्थिक उत्पन्नाचे  विवरण पत्र काय असते ते सार्वजनिक ठिकाणी चर्चेला घ्या आणि उघडा डोळे नि पहा निट काय चालले हे????.
सागर रामभाऊ तायडे,भांडुप मुंबई-९९२०४०३८५९.

असंतुष्ट आत्मे जातात कुठे ?


असंतुष्ट आत्मे जातात कुठे ?
भारतात विविध जाती धर्माची माणस राहतात.त्यांचे संसार खूप वेगळे आहेत.त्यात सर्वात मोठा धर्म म्हणजे हिंदू धर्म त्यात त्यांचे मनुस्मुर्ती ने लावलेले सर्व अलिखित कायदे भारतातील बहुसंख्य जाती जमातीचे लोक प्रामाणिकपणे पार पडतात.जन्मापासून मृत्यू पर्यंत सर्व धार्मिक विध्या ह्या ब्राम्हणा कडून करून घेतल्यास पाहिजे.ते हजारो वर्षापासून चालू असलेली परंपरा कोणीच नाकारण्याची हिंमत करीत नाही.तर अशा समाजात जेव्हा गोरगरीब माणसाला मग तो कोणत्याही जातीचा असो.त्याला ताठ मानेने जगण्याचा प्रयत्न केल्यास सामुदाहिक पणे मारल्या जाते.तेव्हा हि मारलेली माणस इतर लोकांच्या मानगुटीवर भूत बनून बसतात.मग त्यांचा बंदोबस्त मांत्रिक,बाबा,महाराज,किंवा ब्राम्हण भरपूर दक्षिणा घेऊन करतात.देशात प्रत्येक गांवात असा घटना घडतात.अन्याय अत्याचार करणाऱ्या समाजाची संख्या मोठी आहे.त्याही पेक्षा अन्याय अत्याचाराचे बळी जाणाऱ्या समाजाची संख्या देशभरात खूपच मोठी आहे.मग प्रवित्र हिंदू धर्माच्या संस्कारानुसार मागासवर्गीय जातीजमातीचे हे बळी जाणाऱ्या माणसाचे आत्मे असंतुष्ट असतात.मग ते भूत बनून शांत का बसतात?.हा प्रश्न मला खूप दिवसा पासून सतावित आहे.म्हणून आज हा लेखप्रपंच.देशात सर्वच गांवातील भूत हे सगळी कडे पिंपळाच्या किंवा वडाच्या ​
झाडाखाली का आढळत असतात.​भारतात काश्मिर ते कन्याकुमारी व गुजरात ते गोहाटी कोठे ही जा तुम्हाला पिंपळाच्या झाडाखालीच भुते असतात असे लोकं सांगतात, म्हणतात. भारतात वनस्पतींच्या लाखो प्रजाती आहेत मग
सगळी भुते , हडळी, प्रेतात्मे, पिशाच्चे पिंपळाच्याच झाडाखाली/वर का आढळत असावेत?.कारण हिंदू धर्म मानणाऱ्या मानवा करिता मनुस्मुर्ती कारणीभूत आहे.देशातील मानव जातीत जेवढ्या जाती पडतील तेवढ्या निर्माण करण्याचा प्रयत्न यांनी माणसा माणसात विषमता निर्माण करून ठेवली.आणि त्यावर नियंत्रण ठेवण्यासाठी अज्ञान,अंधश्रद्धा,व भिती कायम माणसाच्या मनावर ठेवली.यालाच प्राचीनकाळी तथागत गौतम बुद्ध यांनी स्वत प्रयोग करून कायमची मूठमाती दिली.पण त्यातून आजही भारतातील बहुसंख्य लोक मुक्त नाहीत.
प्राचीन काळी गौतम बुद्धांना पिंपळाच्या झाडाखाली ज्ञानप्राप्ती झाली म्हणुन !
भारतात पिंपळाच्या झाडाचे महत्व प्रचंड वाढले.याला शास्त्रीय कारण असे की पिंपळ वातावरणात आँक्सिजन जास्त सोडतो.जुन्या काळी लोक योगविद्या,ध्यानधरनेसाठी पिंपळाखाली बसून अध्यात्मिक चर्चा करीत असत .आजही लोक गावात पारावर जमतात तेथे पिंपळाचेच झाड असते. एवढेच नव्हे तर बोधगया येथील २५०० वर्षापुर्वीचे झाड अजुनही लोकांनी जपुन ठेवले आहे. अशा रीतीने पिंपळाचे झाड बुद्धाच्या तत्वज्ञानाच्या प्रसाराचे ठिकाण बनले.याचा काही कर्मठ मनुवाद्यांनी याचा खुपच धसका घेतला आणि बौद्ध धम्माचा प्रसार आणि प्रचार 
रोखण्यासाठी,त्यांनी पिंपळाच्या झाडाखाली भुत अस​तात अशा अफवा पसरवण्यास सुरुवात केली. म्हणुन आजही सामान्य माणसाचा असा समज असतो की पिंपळाच्या झाडाखाली भुते असतात.विज्ञान अज्ञान,अंधश्रद्धा,भिती दूर करते.हे  
लक्षात ठेवा
भारताचा सर्वोच्च नागरी पुरस्कार "भारतरत्न' हा पिंपळाच्या पानावरच दिला जातो.*भारताचा राष्ट्रीय वृक्ष सुद्धा पिंपळ आहे.अमेरिकेच्या राष्ट्रपतींनी राजघाटावर
"पिंपळ'वृक्षाचे रोपण केले.हे कशाचे लक्षण आहे​?.​
आत्मा आहे कि नाही या बाबत तथागत गौतम बुद्ध आणि ब्राम्हण पंडित यात झालेला संवाद लक्ष देऊन वाचा. बुध्दांना एका पंडितने विचारले की तथागत आपण लोकांना सांगता देव नाही, आत्मा नाही , स्वर्ग नाही, पुनर्जन्म नाही.बुध्द म्हणाले , तुम्हाला असे कुणी सांगितले की मी असे बोललो?.पंडित म्हणाला, नाही असे कुणी सांगितले नाही .मग मी असे बोललो असे सांगणारी व्यक्ती तुम्हाला माहित आहे का?.पंडीत म्हणाला नाही.मग असे मी कुणाला सांगताना तुम्ही ऐकले आहे का?.पंडित म्हणाला-  नाही. पण तथागत मी लोकांच्या चर्चेतून तसेच ऐकले आहे .तसे नसेल तर तुम्ही काय सांगता ?. तथागत म्हणाले मी माणसाला वास्तव सत्य स्वीकारायला सांगतो .पंडित म्हणाला मला सोपे करुन सांगा .मग तथागत म्हणाले माणसाला पाच बाह्य ज्ञानेंद्रीय आहेत . ज्या द्वारे माणूस सत्य जाणतो १)डोळे २)कान ३)नाक ४)जीभ आणि ५)त्वचा. माणूस डोळ्यान बघतो,कानान आवाज ऐकतो,नाकान वास घेतो,जीभेन चव घेतो,आणि त्वचेन स्पर्श जाणतो .या पंच ज्ञानेंद्रीयांपैकी कधीकधी दोन किंवा तीन ज्ञानेंद्रीयांचा वापर करुन माणूस सत्य जाणतो.पंडित विचारतो - कसे ?.पाणी डोळ्याने दिसते पण ते थंड की गरम हे बघायला त्वचेची मदत घ्यावी लागते . गोड की खारट कळायला जीभेची मदत घ्यायला लागते .पंडित म्हणाला बरोबर. पण मग देव असण्याचा आणि नसण्याचा संबंध काय ?.तथागत म्हणाले, तुम्ही हवा पाहू शकता ?.पंडित म्हणाला नाही.याचा अर्थ हवा नाही असा होतो का ?.पंडित म्हणाला नाही .हवा दिसत नसली तरी ती आहे .कारण तिच आस्तीत्व नाकारता येत नाही ,आपण श्वासोच्छवास करताना हवाच आत-बाहेर सोडतो. वा-याची झुळूक आली की आपल्याला जाणवते. झाड, पान हवेन हलतात ते दिसत.तथागत म्हणाले, आता मला सांगा देव तुम्हाला पंच ज्ञानेंद्रीयांनी जाणवतो का ?.पंडित म्हणाले नाही .तुम्ही प्रत्यक्ष देव पाहिला आहे ?.पंडित- नाही.तुमच्या आईवडलानी पाहिल्याच सांगितलंय ?​.​पंडित- नाही.मग पूर्वजांन पैकी कुणी पाहिल्याच ऐकलत ?. पंडित -नाही.मग तथागत म्हणाले, आजवर कुणीच पाहिल नाही.आपल्या कुठल्याच ज्ञानेंद्रीयांनी जे जाणता येत नाही ते सत्य नाही. त्याला गृहीत धरायच नाही.त्याचा उपयोग नाही.ज्ञानी पंडिताला ब-या पैकी पटायला लागल होत, तरी त्यान प्रश्न विचारला.तथागत ठिक आहे, पण मग आपण जीवंत आहोत याचा अर्थ आपल्यात आत्मा आहे. हे तरी तुम्ही मान्य कराल की नाही ?.तथागत पंडिताला म्हणाले, तुम्ही सांगता आत्मा अमर आहे, तो कधीच मरत नाही .पंडित म्हणाला, हो. बरोबर आहे.मग तथागत म्हणाले, मला सांगा माणूस मरतो म्हणजे काय ?.पंडित म्हणाला, आत्मा त्या माणसातून निघून गेला की माणूस मरतो .मग मला सांगा आत्मा शरीर सोडतो की शरीर आत्मा सोडतो ?पंडित -आत्मा शरीर सोडतो.का सोडतो आत्मा शरीर ?कंटाळा आला म्हणून ?.पंडित-माणसाच आयुष्य संपल्यावर. तथागत म्हणाले, तस असेल तर सगळी माणस शंभर वर्ष जगली पाहिजे .अपघात , आजार झाल्यावरही उपचार न करता जगली पाहिजे ,पंडितजी -तथागत बरोबर आहे तुमच .पण माणसात जीव आहे त्याला काय म्हणाल ?....तथागत म्हणाले तुम्ही पणती पेटवता , त्यात एक भांड ,भांड्यात तेल, तेलात वात असते. ही वात पेटवायला अग्नी देता .बरोबर ?.पंडित - बरोबर .मग मला सांगा वात कधी विझते?.पंडित -तेल संपत तेंव्हा .तथागत -आणखी ?.पंडित -तेल आहे पण वात संपते तेंव्हा.तथागत-आणखी ?.पंडितजी काहीच बोलले नाहीत.तेंव्हा तथागत म्हणाले पाणी पडले , वारा आला ,पणतीच फुटली तर पणती विझु शकते. मानव देह ही एक पणती समजा .आणि जीव म्हणजे आग (उर्जा ).सजीवाचा देह चार तत्वांनी बनलेला आहे .१) पृथ्वी -घनरुप पदार्थ (माती) २) आप -द्रवरुप पदार्थ (पाणी ,स्नीग्ध तेल ) ३) वायु - वारा.४) तेज -उर्जा, उष्णता या चार पैकी एक पदार्थ वेगळा केला की माणूस मरतो . उर्जा बनणे थांबते .यालाच म्हणतात माणूस मरणे .आणि सजीव माणूस मेल्या नंतरचा जो आत्मा आहे, तुम्ही म्हणता तो देवा सारखाच अस्तीत्वहीन आहे .देव आहे की नाही, आत्मा आहे की नाही या निरर्थक गोष्टीसाठी धम्म वेळ वाया घालवीत नाही .धम्म माणूस जन्मल्यापासून मरे पर्यंत माणसाने कसे जगावे याचे मार्गदर्शन करतो. काय कर्म केल्यावर काय परिणाम होतात ते सांगतो. धम्म जीवंतपणी स्वर्ग उपभोगण्याची माणसाला संधी उपलब्ध करतो आणि जीवंतपणी याच जन्मात अज्ञानामुळ नरक भोगावा लागू नये म्हणून मार्गदर्शन करतो.अंधारातून प्रकाशाकडे जाणे म्हणजे धम्म.जगातील कुठल्याही मानवाला मार्गदर्शक आहे.संतुष्ट असंतुष्ट आत्मे मेलेल्या माणसात नसतात तर जिवंत माणसात असतात त्यामुळेच ते नितीमतेने न वागता अधर्माने वागून मानव जातीत समाजात तणाव निर्माण करतात.त्यातुन मुक्त व्हा त्यातच सर्वांचे मंगल आहे.
सागर रामभाऊ तायडे.भांडुप,मुबई-९९२०४०३८५९.

राजकारणातील वेगळा विदर्भ ?.


रडा हमेशा ऋतु नुसार रंग बदलतो असे म्हणतात,पण त्यांचे विश्व रिकार्ड भारतातील राजकीय नेत्यांनी तोडले, विचार सरणी कोणती ही असो राजकीय नेता हा नेहमी सरडया सारखा रंग बदलनारा असतो, नव्हे सत्ता मिलविण्या करीता आणि टिकविण्या करीता त्याला आपली जात,धर्म,विचार आदर्श बाजूला ठेवून प्रसंगानिरूप त्याला वागावे लागते. यांचे उदाहरण आपण नेहमी ऐंकतो पण काल महाराष्ट्राच्या विधानसभेत पाहण्यास मिळाले.राज्याचे मुख्यमंत्री व विदर्भाच्या मागणीचे खंदे समर्थक मा. देवेंद्र फडणवीस यांनी आज ' विदर्भ निर्मितीचा कोणत्याही प्रस्तावाचा प्रश्नच नसुन अखंड महाराष्ट्राच्या विकासासाठी आपण वचनबद्ध असल्याचे जे  विधान केले आहे हे अत्यंत दुर्दैवी असुन त्यांनी विदर्भातील जनतेचा विश्वासघात केला आहे. यानिमित्ताने सत्ता माणसाला कशी लाचार व हतबल करते त्याचे हे ताजे उदाहरण आहे. 
विदर्भ आंदोलनात संयुक्त दौरे करतांना प्रत्येक सभेत " विदर्भाचा विकास आता पॅकेज जाहीर करून किंवा विदर्भाच्या आमदाराला महाराष्ट्राचा मुख्यमंत्री करून होणार नाही तर विदर्भाचे स्वतंत्र राज्य करूनच होईल " असे छातीठोकपणे सांगणारा हा त्यावेळचा तडपदा र विरोधी नेता देवेंद्र फडणवीस संधी मिळताच महाराष्ट्राच्या मुख्यमंत्री पदाची शपथ घेऊन मोकळा झाला. खुप दिवसांनी विदर्भातील नेत्याला मुख्यमंत्री पद मिळाले व आता हा माणूस विदर्भाला न्याय मिळवून देईल या आशेवर वैदर्भीय लोकांनी गेली 20 महिने वाट पाहिली पण आज "विदर्भ निर्माण करणे केन्द्र सरकारच्या अखत्यारीत आहे."राज्याचा तो अधिकार नाही " असे विधान करून आपण काही वेगळे राजकीय नेते नाही. हे त्यांनी आपल्या कृतीतून दाखवून दिले, त्यामुळे विदर्भातील तमाम नागरिकांचा अपेक्षाभंग झाला आहे. 
आमदार देवेन्द्र फडणवीस हे विरोधी पक्ष नेते असतांना, एक तडफदार, स्वच्छ चारित्र्याचे ,नितिमत्तेचे पुरस्कार करणारे, विषयाची जाण असणारे, बांधिलकी म्हणुन अभ्यास असलेले एक सुजाण नेता म्हणुन विदर्भवाशियाच्या मनात स्थान होते,त्यांचे जे स्वच्छ चित्र होते, त्यांच्या वर जो विश्वास होता, त्यालाच आता तडा गेला आहे.सेनापतीच जेव्हा शत्रुशी हातमिळवणी करतो तेव्हा स्वाभिमानी जनतेवर जसे आभाळ कोसळते तशी वैदर्भीय जनतेची अवस्था झाली आहे. 
भाजपाने 1996 मधेच विदर्भ राज्याचा भुवनेश्वर येथील अधिवेशनात स्पष्ट ठराव केला होता, पण 2000 मधे मागणी नव्हती अशा छत्तीसगड सह तिन राज्यांची निर्मिती केली. पण विदर्भ निर्माण केला नाही कारण दिले की शिवसेनेचा विरोध आहे व ते आमचे सहयोगी आहेत. भाजपाने विदर्भ राज्याची निर्मिती करावी या मागणी साठी सातत्याने पाठपुरावा केला, आंदोलने केलीत. कॉंगेसचा वाटेल तसा उद्धार केला. आम्हाला एकहाती सत्ता द्या आम्हीच विदर्भाची निर्मिती करू त्यात कुठेही बेईमानी होणार नाही असे म्हणणारे आता एकदम घुमजाव करीत आहेत त्याचे दुखः वाटते. नितीन गडकरी साहेबां विषयी काय बोलावे तेच समजत नाही. " मी मर्दाचा बच्चा आहे, शब्दांचा पक्का आहे " असे बेंबीच्या देठापासून गर्जना करणारा मर्द तर आता विदर्भाचे नावही काढत नाही. 
राज्याची निर्मिती करणे हा केन्द्र सरकारचा अधिकार आहे हे फडणविसांना यापूर्वी माहित नव्हते काय ?.भारतीय जनता पक्षाचे महाराष्ट्राचे अध्यक्ष असताना विदर्भाची निर्मिती करणे हा आमच्या घोषणापत्रात आहे व त्यासाठी आम्ही वचनबद्ध आहोत असेच  सर्वत्र सांगत फिरलेत.मग मुख्यमंत्री म्हणून शपथ घेतली त्यावेळी विदर्भा विषयीची भुमिका कां स्पष्ट केली नाही?.यानिमित्ताने मा. देवेंद्र फडणवीस विदर्भ व महाराष्ट्रातील जनतेला मुर्ख बनवित असुन एकतर त्यांनी केन्द्रीय नेतृत्वाकडे विदर्भ राज्याची निर्मिती करावी म्हणून मागणी करावी किंवा विदर्भाचा मुद्दा आता शक्य नाही असे जाहिर करावे.पण विदर्भातील जनतेची फसवणूक करू नये अशी साधारण अपेक्षा आहे. 
"पावर के लिए कितना बदल गया इंसान "  अशी देवेंद्र फडणवीस यांची गत झाली आहे. " बेच दे अपनी जुंबा ,अपनी अना, अपना जमिर ,फिर तेरे हाथोमे सोनेके निवाले होंगे फिर ना कोई गुरूद्वारा, कोई मस्जिद ना कोई शिवाले होंगे सिर्फ तु होंगा और तेरे चाहनेवाले होंगे " असे देवेंद्र साठीच एका शायर ने हा शेर लिहीला असावा असे वाटते. 
जनता भोळी जरूर असते पण खुळी नक्कीच नसते. जनता दरबारात सर्व माफ असते पण विश्वासघात कधीही सहन केल्या जात नाही आणि त्याची प्रचिती भाजपाला नक्की येईल .
विदर्भ हा कायमच चर्चेचा विषय आहे.काही लोकांच्या मनात याबाबत साशंका सुद्धा आहे कि जर वेगळा विदर्भ झाल्यास आपण सक्षम होऊ कि नाही. पण खालील काही बाबींवर कृपया विचार करा आणि सांगा कि फायदा कुणाचा होईल.छत्तीसगड हे राज्य मध्यप्रदेश पासून वेगळे झाले.आता छत्तीसगड चा विकास दर (growth rate) - 9.2% आहे, आणि मध्यप्रदेश चा फक्त 4.2%.
झारखंड हे राज्य बिहार पासून वेगळे झाले. आता झारखंड चा विकास दर 11.1% आहे, आणि बिहार चा फक्त 4.7%
उत्तराखंड हे राज्य उत्तरप्रदेश पासून वेगळे झाले. आता उत्तराखंड चा विकास दर 8.8% आहे, आणि उत्तरप्रदेश चा 4.6% .तेलंगणा हे राज्य आंध्रप्रदेश पासून वेगळे झाले पण तेलंगणा चा विकास दर 9.8% आणि आंध्रप्रदेश चा फक्त 5.5%.तर आता तुम्हीच सांगा कि, विदर्भात तर महाराष्ट्राच्या 70% वीज तयार होते.विदर्भात महाराष्ट्राच्या 70% खनिज आहे.विदर्भात तर महाराष्ट्राच्या 70% कापूस उत्पादन होते.विदर्भात तर 80% जलसिंचन सुविधा उपलब्ध आहे.विदर्भात तर 54% वनसंपदा आहे.विदर्भ तर सर्वात जास्त सोयाबीन, कापूस, डाळ, तूर, तांदूळ, संत्री महाराष्ट्राला देतो.विदर्भात तर महाराष्ट्राच्या 9 कृषी हवामान पैकी सर्वात निश्चित पावसाचा प्रदेश आहे.विदर्भात तर पर्यटनाला खूप वाव आहे.विदर्भात तर महाराष्ट्रातील 6 व्याघ्र प्रकल्पापैकी 5 प्रकल्प आहे.तर आता सांगा कि विदर्भाचा विकास दर काय असेल.
कृपया तुम्हीच विचार करा.आपण भारतातील सर्व राज्यांना मागे टाकू शकतो इतके निसर्ग देवतेने विदर्भाला भरभरून दिले आहे.फक्त विकास न होण्याचे कारण म्हणजे आपल्याला माहित नसलेली आणि पश्चिम महाराष्ट्राने हेरलेली आपली क्षमता.राजकीय फायद्या करीता वेळो वेळी विदर्भातील नेत्यांना पुढे करून म्हणून राजकारण केले.म्हणुन विदर्भातील जनतेने आता पक्षा वर विश्वास न ठेवता. उमेदवारा वर विश्वास ठेऊन मतदान करावे आणि गांवागांवात जनजागृती करने आवश्यक आहे. विदर्भ वेगळा झाला पाहिजे हा फ़क्त राजकीय लोकांचा विषय असता कामा नये, हा सर्वांचा विषय झाला पाहिजे आणि हा विषय सर्वाना पाठवा आणि विदर्भा विषयीची अस्मिता सर्वांमध्ये निर्माण होऊ द्या, आणि अभिमानाने म्हणा जय विदर्भ.
विदर्भाला विरोध करणारे मुंबई ठाण्यात राहून विरोध करतात,त्यांना विदर्भातील शेतकरी शेतमजुर आणि असंघटित कामगारांची काय परिस्थिति आहे हे कसे समजेल?.विदर्भ राज्य झाल्यास यांचे काय नुकसान होईल.यांना आज जो मुक्तपणे कामगार मजुर उपलब्ध होतो तो होणार नाही. शेतकऱ्यांच्या मालाची आज ज्या पद्धतने लूटमार करण्याची दादागिरी आहे ती बंद होईल,म्हणुन ते इंडियात राहून विरोध करतात तो मोडून काढण्या करीता जय भवानी!. जय शिवाजी!!. सोबत जय विदर्भ!!!. म्हणावे लागेल.तर विदर्भा ला न्याय मिळेल करीता राजकारणातील वेगळा विदर्भ दिसेल.(संदर्भ:- वृतपत्रातील आणि सोशल मिडिया वरील अनेक मान्यवराच्या लेखाचे हे संकलन आहे)
सागर रामभाऊ तायडे,भांडुप,मुंबई 9920403859,

बुधवार, २२ जून, २०१६

भूमाता किं भारतमाता ?.


पल्या देशात एक म्हण खूप लोकप्रिय आहे,प्रत्येक यशस्वी पुरुषाच्या मागे एक स्त्री चा हात असतो,आहे?.तसाच देशात काँग्रेसचे पानिपत होण्यास एका स्त्री चा हात आहे,आणि भाजपा प्रणित केंद्रात सत्ता पालट करण्यास एका पेक्षा एक सरस स्त्रीयांचा हात आहे.सुषमा,उमा,जया,हेमा स्मुर्ती,आणि भूमाता ते भारतमाता देशातील सर्वच पुरुषांना प्रेरणा देणाऱ्या आहेत,त्यांना मनुस्मृती नुसार कोणत्याही देवाच्या देवीच्या मंदिरात प्रवेश नसला तरी देशाच्या सर्वोच्य संसद भवनात त्यांना प्रवेश भेटून समान अधिकार सिद्ध करण्या करीता लढण्याची गर्जना करण्याची सुवर्णसंधी भारतीय संविधाना मुळे मिळाली.त्याचे क्रेडिट ते आज कोणालाही देत असल्या तरी सत्य जे आहे ते सत्य मेव जयतेच आहे.
संसद भवनात भारतमाताच्या घोषणांनी सुरवात होताच ती दिल्ली ते गल्ली बोळात पोहचली त्याच पद्धत ने राज्यात भूमाता अतुप्त तुप्तीच्या अंगात घुसली आणि तिने अनेक विक्रम मोडले गुढीपाडव्याच्या शुभमुहूर्तावर तिने शनिचा चौथरा ओलांडला अंबेच्या गाभारयातही तिने प्रवेश केला, त्याबद्दल तिचे कौतुक ही झाले.पण अतुप्ती सारख्या तुप्तीला चौथरा ओलांडायचा आहे तो स्त्रीयांच्या मनात वर्षानुवर्षे घट्ट रूतून बसलेल्या रूढीपरंपरांचा आणि पापपुण्याच्या भ्रामक कल्पनांचा.खरतर तथाकथित धर्माचा ठेका घेऊन देवावर अधिकार सांगणाऱ्यांना कदाचित या गोष्टीचा विसर पडला असेल की ज्या देवांना तू चालत नाहीस त्यांचा जन्म तुप्ती सारख्य स्त्रीयांच्या उदरातूनच झालाय. पण तिची लढाई समाजाशी नाही.सरकारशीही नाही.पुरूषांशी तर बिलकूल नाही.कारण तिच्या शिक्षणाची मुहुर्तमेढ ज्यांनी रोवली.त्या ज्योति सावित्री, विधवा विवाह आणि संतती नियमनाची सुरूवात करणारे महर्षि आणि रघुनाथ कर्वे, केशवपन आणि सती सारख्या अनिष्ट प्रथांविरोधात लढणारे राजा राम मोहन राॅय या आणि अशा कित्येक पुरूषांनी समाजाच्या विरोधात जाऊन तिच्या आयुष्याला अर्थ दिलाय.माणूस म्हणून तुला ओळख दिलीय.म्हणूनच तिची खरी लढाई फक्त आणि फक्त स्वतःशी आहे.
तू कवटाळून बसलेल्या खोटया कर्मकांडाशी आहे.कारण, पोटच्या तीन पोरांनी उपाशी ठेवल असतानाही 'एक मुलगा पाहिजेच' घराचा वारसदार म्हणून मुलगा पाहिजेच असा उपदेश देणारी तुच आहेस.बाहेर स्त्री समानतेच्या गप्पा मारून घरी मुलगाच हवा असा अट्टाहास धरणारीही तूच आहेस.त्याकरिता लहानपणा पासूनच उपासतापास,धर्माच्या रीतीरीवाजाला मुलीला आईवडिलाच्या बंधनात राहावे लागते.लग्न झाल्यावर पती सासूसासरे त्यांचं शब्दा बाहेर जाण्याची तिला परवानगी नाही.तिला मतमांडण्याचा अधिकारच नाही,तिच्या स्वाभिमानाला किंमतच नाही.जन्मा पासून मृत्यू पर्यंत तिला शारीरिकदृष्ट्या अपवित्रच मानले जाते. 
गणपती-नवरात्रीला स्वतःला अपवित्र समजून पाळीच्या गोळया घेणारीही तूच आहेस.पाळी आल्यावर घरातील कोणत्या वस्तूला हात न लावणारी,कपडा,जमीनला स्पर्श होऊ नये म्हणून गोणपाटवर बसणारी झोपणारी तूच आहे.लग्न न होणार्‍या, मूल न होणार्‍या आणि विधवा झालेल्या स्त्रियांना जगणं नकोसं करणारीही तूच आहेस.आणि म्हणून मंदीर प्रवेशाला विरोध करणारयां मध्ये ही तूच आहेस.कारण तूच स्त्री आहेस.कोणता फरक पडणार आहे मंदिरातील गाभाऱ्यात जाऊन त्यातून स्रीयातील अज्ञान अंधश्रद्धा कमी होऊल कि वाढेल?. 
अतुप्त तुप्ती, तुला बदलाव लागेल.एकवेळ देवीची खणानारळाने ओटी नाही भरलीस तरी चालेल,पण रस्त्याकडेला अर्धवट कपडयात निजलेल्या असहाय्य स्त्रीच शरीर तुला झाकावं लागेल.देवासमोर पंचपक्वांनाची आरास नाही केलीस तरी चालेल पण निराधार आणि गरीब मुलींच्या तोंडात अन्नाचा घास तुला भरवावा लागेल.अन्यायाने गांजलेल्या लेकीबालीना मदतीचा हात द्यावा लागेल.वासनांध समाजाची तुला भिती वाटते ना, मग तुझ्या मुलाच्या वासनेची शिकार कोणी होणार नाही याची जबाबदारी तुला घ्यावी लागेल.
'अशीच आमुची आई असती सुंदर रूपवती, आम्हीही झालो असतो सुंदर रूपवान' असे म्हणून परस्त्रीकडे मातेसमान पहायला लावणारी शिवाजी महाराजांची दृष्टी म्हणजे दुसर तिसर काही नव्हत गं! ती जिजाऊंच्या संस्करांची ताकद होती, ही ताकद तुला तुझ्या 'मुलाच्या नजरेत आणावी लागेल.' मंदिराच्या गाभाऱ्यात प्रवेश केलास, म्हणून काहीच बदल होणार नाही,त्यापेक्षा तुझ्या मनाच्या गाभाऱ्यात जाऊन तुझ्यातल्या स्त्रीशक्तीच दर्शन तुला दाखवावे लागेल.तुझी बुध्दीमत्ता, विद्वत्ता, तुझं वात्सल्य, तुझा कणखरपणा, तुझी सहनशीलता, सृजनशीलता यांचा साक्षात्कार तुला झाला तरच बदल होईल.स्त्री शक्ती त्याग, समर्पण, नवनिर्मितीची क्षमता साऱ्या निसर्गशक्ती तुझा समोर हात जोडून उभ्या आहेत.तुझ्याशिवाय धर्मच काय सृष्टीच्या निर्मितीची कल्पना सुध्दा करता येत नाही.तुझ्या श्रध्देला कोणीच नाकारत नाही.अतुप्ती तुप्ती एवढच सांगणं आहे; श्रध्दा ठेवायची ती स्त्रित्वावर , जागर करायचा तो स्त्रिशक्तीचा, संहार करायचा तर स्वतःला अपवित्र, दुय्यम,समजणार्‍या स्वतःमधील दुष्ट प्रवृत्तींचा,आणि धर्म पाळायचा तो माणुसकीचा. मंदिर प्रवेश नव्हता तरी माॅसाहेब जिजाऊ 'राष्ट्रमाता' झाल्या.मंदिर प्रवेश नव्हता तरी आहिल्या बाई होळकर एक कुशल राज्य प्रशासक झाल्या.मंदिर प्रवेश नसला तरी सावित्रीबाई 'क्रांतीज्योती' शिक्षिका, मुख्याध्यापिका झाल्या.मंदिर प्रवेश नव्हता तरी लक्ष्मीबाई झीलकरी झाशीच्या 'राणी' झाल्या.मंदिर प्रवेश नव्हता तरी लतादीदी हिंदुस्थानच्या 'गानकोकिळा' झाल्या.मंदिर प्रवेश नव्हता तरी आनंदीबाई जोशी पहिल्या महिला डाॅक्टर झाल्या.मंदिर प्रवेश नव्हता तरीही कल्पना चावला पहिल्या महिला अंतराळवीर झाल्या.मंदिर प्रवेश नव्हता तरी इंदिरा गांधी देशाच्या पहिल्या महिला पंतप्रधान झाल्या.मंदिर प्रवेश नव्हता तरी ममता,जयललिता,आनंदीबेन आणि मायावती मुख्यमंत्री झाल्या,मंदिर प्रवेश नव्हता तरीही प्रतिभाताई देशाच्या पहिल्या महिला 'राष्ट्रपती' झाल्या.
अतुप्ती तृप्ती तुम्हाला मंदिर प्रवेश मिळालायं.पण मासिक पाळीतून,बाळंतपणातून होणाऱ्या विटाळाला घराघरातुन कसे घालविणार ?.हे मोठे अज्ञान अंधश्रद्धा धर्ममातन्डानी स्रियांबाबत माणसाच्या मेंदूवर कोरून ठेवले ते कसे घालविणार?. निदान तुम्ही 'स्त्रीयापासून स्त्रीयांना होणाऱ्या मानसिक त्रासाला कसे मुक्त कराल?.कारण या देशात जिवंत स्त्रीयांची किंमत मेल्यावर भूमाता किंवा भारतमाता म्हणून केल्या जाते.ते मान्य नसणाऱ्यांना देशद्रोही मग अतुप्ती तुप्ती तुमचा संघर्ष कोणा बरोबर असायला पाहिजे होता,एकूणच सर्वच स्रियांनी याचा विचार मोबाईल कॉम्पुटर,नेटच्या जमान्यात केला पाहिजे.

डॉ.बाबासाहेब आंबेडकर यांची स्वतंत्र मजदूर युनियन कुठे आहे?.

डॉ.बाबासाहेब आंबेडकर यांची स्वतंत्र मजदूर युनियन कुठे आहे?.


भारतात कामगार,कर्मचारी यांच्यावर होणाऱ्या सामाजिक,आर्थिक अन्याय-अत्याचाराला वाचा फोडनु त्यांना अधिकाधिक आर्थिक लाभ मिळवून देण्याकरीता आणि त्यांचे जीवनस्तर उंचविण्यासाठी कामगार चळवळ ( ट्रेड युनियन मुव्हमेंट ) औधोगिक करणाच्या कालखंडात म्हणजे अठराव्या शतकात जगभरात निर्माण झाली. भारतात या असंघटीत कष्टकरी कामगार चळवळीची सुरवात महात्मा ज्योतीराव फुले यांच्या सत्यशोधक विचारांच्या माध्यमातून रावबहादूर नारायण मेंघाजी लोखंडे यांनी १८८४ साली केली. मुंबईतील असंघटीत गिरणी कामगारांची संघटना "बॉम्बे मिल हंड्स असोसिएशन " ही भारतातील पहिली कामगार संघटना आहे. त्यांनी उभारलेल्या कामगार आंदोलनामुळे भारतीय कामगारांना साप्ताहिक भरपगारी सुटी १० जून १८९० पासून मिळण्यास सुरु झाली.त्यांच्या क्रांतिकारी संघर्षामुळे भारतातील कामगार कर्मचारी यांचे कामाचे तास कमी झाले.स्त्रीयांना रात्रपाळीत काम करण्यास बंदी आली,बालकामगारांना शिक्षणाची संधी मिळाली.कामगारांना श्रमाचे मूल्य व सामाजिक सुरक्षितता मिळाली.म्हणूनच रावबहादूर नारायण मेंघाजी लोखंडे यांना भारतीय कामगार चळवळीचे खऱ्या अर्थाने जनक आहेत.पण जगातील कामगारांनो एक व्हा म्हणणारे तसे मानत नाही.
  जगातील कामगारानो एक व्हा असे सांगणारे तेव्हा कुठे होते?. जागतिक कामगार संस्था (ILO ) १९१९ ला स्थापन झाल्या नंतर जगभरातील कामगार चळवळी मध्ये राजकीय जाणीवा निर्माण झाल्या.त्यामुळेच कॉंग्रेसने १९२० ला ऑल इंडिया ट्रेड युनियन कॉंग्रेस (AITUC) ची स्थापना केली.त्यांनी महात्मा ज्योतीराव फुले यांच्या समाज क्रांतीकारी विचाराना दूर सारून असंघटीत कष्टकरी गोरगरीब कामगारांच्या सामाजिक,आर्थिक शोषणाला तिरांजली दिली.कॉंग्रेस हे भांडवलदारांचे समर्थक असल्यामुळे देशातील सर्व कामगारांना त्यांनी गुलाम बनविले.त्यामुळे देशात आज बहुसंख्य कामगार कर्मचारी देशोधडीला लागले.ज्या कामगार कर्मचारयांना समता,स्वतंत्रता,आणि बंधुभावाच्या न्यायहक्काची जी आधारशिला आवश्यक होती,ती पद्धतशीरपणे बाजूला सारल्या गेली.त्याचा परिणाम देशातील तमाम असंघटीत कष्टकरी श्रमिक,शेतकरी, शेतमजूर, कामगार,कर्मचारी यांच्या शोषणावर ठोस उपाय आजच्या प्रस्थापित कामगार संघटना,ट्रेड युनियन आणि त्यांच्या राष्ट्रीय पातळीवरील महासंघ,फेडरेशन करू शकल्या नाहीत.त्यातून मार्ग काढण्याची इच्छा त्यांना नाही.कारण त्या ब्राम्हणशाही व भांडवलशाही चे समर्थक आहेत.
 महात्मा ज्योतीराव फुले यांच्या सत्यशोधक विचारधारेचा धागा पकडून डॉ.बाबासाहेब आंबेडकर यांनी दलित,शोषित,पिडीत,वंचित समाजातील सर्व मजूर,शेतमजूर,कामगार कर्मचार्यांना संघटीत होण्यास सांगितले होते.१९३४ ला त्यांनी मुंबईतील सफाई कामगारांना संघटीत करून त्यांची संघटना बांधली.१९३६ ला त्यांनी बृहन्मुंबई पालिकेची निवडणूक लढविली १७ उमेदवार उभे करून 13 उमेदवार सफाई कामगारांच्या बळावर निवडून आणले.असंघटीत कामगार संघटित होऊन राजकारणात उतरले तर राजकीय पक्षाचे समीकरण बदलू शकतात.हे त्यांनी दाखवुन दिले.त्यांचा तो आदर्श आंबेडकरी चळवळीतील नेत्यांनी आणि कामगारांनी घेतला नाही,
१२ व १३ फेबुवारी १९३८ रोजी मनमाड येथील अस्पुश्य रेल्वे गंगमन कामगार, कर्मचारी यांच्या परिषेद मध्ये बाबासाहेब आंबेडकर यांनी ठाम पणे सांगितले होते की भारतीय कामगारांचे ब्राम्हणशाही व भांडवलशाही हे दोन शत्रू आहेत हे कायम लक्षात ठेवा.त्या करिता दलित,शोषित, पिडीत,वंचित समाजातील सर्व असंघटीत मजूर,शेतमजूर,कामगार कर्मचाऱ्यानी स्वताच्या कामगार संघटना विनाविलंब निर्माण करण्याचे सांगितले होते,त्यांच्या आदेशाचे आज पर्यंत पालन आंबेडकर चळवळीतील नेत्यांनी, बहुसंख्य मागासवर्गीय समाजातील कामगारांनी केलेल नाही. कामगाराच्या हितासाठी तुम्ही संघटन उभारले पाहिजे. यात काही किंतु नाही. परंतु तेवढेच पुरेसे नाही. तुम्ही राष्ट्रीय उद्दिष्टासाठी संघटीत झाले पाहिजे. कामगार संघटनानी राजकारणात शिरलेच पाहिजे. कारण शासन सत्तेवाचून कामगारांच्या हिताचे स्वरक्षण करणे अशक्य आहे.संघटनेच्या शक्तीला कायद्याच्या शक्तीची जोड मिळावयास हवी. तुमची संघटना उभारण्याच्या जोडीलाच तुम्ही देशाच्या राजकारणात भाग घेतल्याशिवाय हे घडू शकत नाही.स्वातंत्र्य, समता व बंधुभाव या तत्वावर आधारलेली नवी पध्दती स्थापन करणे हे तुमचे ध्येय असले पाहिजे. याचा अर्थ समाजाची पुनर्रचना आणि अशा प्रकारची पुनर्रचना समाजात घडवून आणणे हे कामगार वर्गाचे प्राथमिक स्वरूपाचे कर्तव्य आहे. परंतु कामगार वर्ग हे ध्येय कसे साध्य करून शकेल? राजकीय शक्तीचा परिणामकारक उपयोग झाल्यास याबाबतीत ते निश्चितच एक शक्तीशाली साधन ठरते. मग त्यांनी राजकीय शक्ती साध्य केली पाहिजे.कॉंग्रेस पासून स्वतंत्र स्वतःचा असा वेगळा राजकीय पक्ष कामगारांनी स्थापन करावा, असा सल्ला देण्यास मला मुळीच हरकत वाटत नाही.जो पक्ष वर्गहिताच्या, वर्गजाणिवेच्या पायावर आधारलेला असेल, अशा पक्षामध्ये  तुम्ही सामील व्हावे. ही कसोटी लावून पाहिल्यास तुमच्या हिताच्या विरोधी नसलेला, मला माहीत असलेला पक्ष, स्वतंत्र मजूर पक्ष हाच आहे. असा स्पष्ट कार्यक्रम असलेला तो एकच पक्ष असून कामगाराच्या हिताला सर्वोच्च स्थान देतो, त्याचे धोरण सुनिश्चित आहे. (डॉ. बाबासाहेब आंबेडकर लेखन व भाषणे, खंड १८, भाग २) डॉ.बाबासाहेब आंबेडकर याच भाषणात म्हणतात की, ‘कम्युनिस्टांपेक्षा कामगारांचा अधिक नाश दुसर्‍या कोणीही केला नाही. कामगार संघटनेचा मात्र निश्चितच सर्वनाश केला. अशाप्रकारच्या निरर्थक चळवळीपासून यापेक्षा अधिक काय अपेक्षा करता येण्यासारखी आहे? आगीचा भडका उडवून देण्याच्या प्रयत्नात आपल्या स्वतःच्या घराचीही काळजी न घेणार्‍या आगलाव्या सारखाच कम्युनिस्ट माणूस सिध्द झालेला आहे. ”तरीही एका आंबेडकरवादी राजकीय पक्षामध्ये वरच्या पदावर काम करणारा व्यक्ती एका कम्युनिस्ट प्रणीत कामगार संघटनामध्ये वरच्या पदावर कसे काय काम करु शकतो?. पुढार्‍यांच्या अशा विसंगत वागणुकीला काय म्हणावे? त्यांनी पहिल्यांदा बाबासाहेबांच्या विचाराचा अभ्यास करावा.नंतरच कामगार चळवळीचे नेतृत्व करावे, तरच बाबासाहेबांच्या विचाराची खर्‍या अर्थाने पेरणी होऊ शकते. डॉ. बाबासाहेब आंबेडकर यांचे ९ नोव्हेंबर १९४२ रोजी मुंबई आकाशवाणी केंद्रावर मजूरमंत्री या नात्याने भाषण केले. या भाषणात ते म्हणतात की, “देशाला अचूक नेतृत्व देण्याची गरज आहे. हे नेतृत्व कोण देऊ शकतो? हे नेतृत्व फक्त कामगारवर्गच देऊ शकतो, असे मला वाटते. नवी समाज रचनाच कामगारांचे आशास्थान असते. त्यासाठी कामगाराच योगदान करू शकतात आणि या दिशेनेच भारताचे राजकीय भवितव्य ते साकार करू शकतात.” तसेच डॉ. बाबासाहेब आंबेडकर यांचे चरित्र लिहिणारे लेखक धनंजय कीर, पान क्रमांक ३७७ वर लिहितात की, “डॉ. बाबासाहेब आंबेडकर यांना मद्रास विभागातील मराठा रेल्वे कामगारांनी मानपत्र दिले, त्यावेळी डॉ. बाबासाहेब आंबेडकर यांनी राजकीय सत्ता काबिज करणे ही गोष्ट कामगार संघ स्थापन करण्यापेक्षा अधिक महत्वाची आहे असे म्हटले होते.”  डॉ. बाबासाहेब आंबेडकर यांना कारकुनां पेक्षा मोक्याची जागा हस्तगत करणारे अधिकारी वर्ग अधिक पाहिजे होते. म्हणून डॉ. बाबासाहेब आंबेडकर यांनी ब्रिटीश कालीन भारताचे गवर्नरजनरल लॉर्ड लिनलिथगो यांना उच्च शिक्षणाकरीता स्कॉलरशिपची मागणी करतांना म्हणाले होते की, “मला राजवाड्याच्या टोकावर बसणारी माणसे हवीत. कारण तेथून सर्वत्र टेहळणी करता येते. आपल्या लोकांचे संरक्षण करायचे असेल तर अशी पारध करणारी माणसे निर्माण झाली पाहिजेत. कारकून काय करणार?” परंतु अधिकारी वर्गांनी याचे भान ठेवलेले दिसत नाहीत.म्हणून आज देशात उच्च शिक्षित उच्चपदाधिकारी असून ही कामगार संघटनेचे आणि राजकीय पक्षाचे  नेतृत्व करणारे कुशल वक्तृत्व,नेतृत्व आंबेडकरी चळवळीत नाही. आज जे काही नेतृत्व आहे ते अर्ध्या हळकुंडाने पिवळे झालेले आहे,ते केवळ समाजाची टक्केवारी सांगून टक्केवारी वसूल करून घेणारी एक टोळी आहे. तिच्या कडे स्वतःचा कोणताही कृती कार्यक्रम नाही.
एस टी, एस सी,आणि ओ बी सी समाजातील बहुसंख्ये संघटना हया ट्रेड युनियन म्हणून काम करीत नाही,तर वेल्फेयर बोर्ड, असोशिएशन म्हणून सामाजिक,धार्मिक कार्य म्हणजे जयंत्या,सहा डिसेंबर ला भोजन दान करण्याचे काम करतात,पगार वाढ, बोनस,पदउन्नोत्ती, इतर कायदेशीर लढाई करीता त्यांना दुसऱ्या मान्यता प्राप्तयुनियन ची मदत घ्यावी लागते.त्यामुळे हे नांव जरी डॉ बाबासाहेब आंबेडकर यांचे घेत असतील तरी सनदशिर मार्गाने यांना युनियनची वार्षिक वर्गणी त्यांना द्यावी लागते, त्या पैसावर कॉंग्रेस,कम्युनिस्ट,भाजपा ची प्रत्येक शहरात कार्यालय थाटलेली आहेत त्यात फुलटाईम काम करणारा कार्यकर्ता असतो,तो प्रामाणिक पणे चळवळी साठी काम करतो.आंबेडकरी कामगार चळवळी कडे फुलटाईम कार्यालय आणि कार्यकर्ता कुठे आहे?.लेटर हेड वर जगणारा कार्यकर्ता, नेता कामगारांना न्याय मिळवुन देण्यास असमर्थ ठरतो,
 कामगारा मध्ये मागासवर्गीय समाजाचे प्रमाण सर्वच क्षेत्रात बहुसंख्य आहे तरी त्यांची स्वतःच्या विचारधारेची संघटना,युनियन नाही,राज्य,देश पातळीवर कामगारांच्या युनियनचे नेतृत्व करणारे नेते नाहीत,ज्यांना कामगार कायद्याची तोंड ओळख नाही ते राष्ट्रीय नेतृत्व कसे करतील?.ते तर भांडवलदार आणि राजकीय सत्ताधारी पक्षाची दलालीच करणार.उत्तम उदाहरण म्हणजे जॉर्ज फर्नाडिस नंतर रेल्वेच्या    युनियन चे नेतृत्व हुसेन दलवाई,रामदास आठवले यांच्याकडे आल्यावर रेल्वे कामगारांचे संघटन वाढून कामगारांचे कल्याण झाले की संघटन कमकुवत झाले?.संघटित कामगारांचे हे वास्तव आहे,मग असंघटीत कामगार संघटना युनियन चे काय असेल?.
देशात कामगार दिन साजरा केला जातो,राज्यात कामगार दिन व महाराष्ट्र दिन साजरा केला जातो यात आंबेडकरी चळवळीचे योगदान मोठे आहे, पण त्याचा आदर्श आज आंबेडकरी समाजाला आणि राजकीय नेतृत्वाला नाही,त्या करीता या लेखा सोबत मी तीन वेगवेगळ्या असंघटीत कामगारांच्या आंदोलनात सहभाग घेऊन मला पाठिंबा देणारे स्वतःच्या पक्ष,संघटनेच्या वतीने असंघटीत कामगारा बाबत कधी कुठे कोणती भूमिका घेतात काय?. यांचा वाचकांनी बोध घ्यावा म्हणजे यांचे आंबेडकरी चळवळीच्या नेत्याचे कामगार संघटना, युनियन बाबत काय काम आहे,हे दिसुन येईल.म्हणून म्हणतो डॉ बाबासाहेब आंबेडकर यांची स्वतंत्र मजदूर युनियन कुठे आहे?.

वधू वर सूचक आणि वृद्धाश्रम


भा
रतात धर्म रिती रिवाजाचे पालन करून समाजात राहावे लागते.ज्याने समाजाचे रिती रिवाज नाकारले त्यांची त्यांचे जवळचे नातलग सर्व संबधं तोडून टाकतात, गांव सोडून शहरात आलेले लोक सुशिक्षित सुरक्षित नोकरी करणारे असतात,आणि ते चाळ, बिल्डिंगच्या प्लॉट,बंगला, किंवा सरकारी निवास स्थानात राहत असल्यामुळे त्यांना त्यांच्या समाजाची नातलागची गरज वाटत नाही. कामावरील,कार्यालयातील सहकारी व राहतात त्याठिकाना वरील रहिवासी जवळचे नातलग मित्र मंडळी होत असतात.ते सुखा दुःखात सहभागी होत असतात,त्यामुळे बहुसंख्य लोक जात लपवून राहतात,हिंदू म्हणून सर्वच जातीचे लोक एकत्र सर्वच सण साजरे करतात.खरा प्रश्न उभा राहतो तो मुत्यू झाल्यावर किंवा लग्न करतांना इथे जात लपवता येत नाही, हिंदू धर्माच्या रिती रिवाजा नुसार नवरा मरो किंवा नवरी मरो ब्राम्हणाला दक्षिणा द्यावीच लागते.तसेच धर्मा नुसार बाप दाखव नाहीतर श्राद्ध घाल,इथेच जात लपवून राहणाऱ्या कुटुंबातील व्यक्तीची खरी गोची होते,इथेच समाज आणि नातलगातील आपले स्थान दिसून येते.लोक नालायक आहेत आपणच शहाणे आहोत.असा समज काही लोकांचा असतो.त्यामुळेच त्या लोकांना समाजात वधू वर सूचक मंडळाची गरज भासू लागते,हा चांगला धंदा आणि समाजसेवा करण्याचा मार्ग निर्माण होत आहे,लग्न जुळवून देण्याचे आमचे काम आहे पुढे कोणती ही आमची जबाबदारी नाही, त्यानंतर मुलगी वरील व मुलांवरील संस्कार एकत्र राहूच देत नाही, कारण आर्थिक मुबलता असल्यामुळे सर्व सेवा करणारे उपलब्द असतात.मग मुलीने सासरी घरातील कामे आणि सेवा करणे अशक्य असते.त्यामुळे मुलीला सासूसासरे चालत नाही,मुलीचे आईवडील मुलाच्या आईवडीलाला समजून घेत नाही, कोणालाच कोणाची म्हणजे नातलग समाजाची भीती नसल्यामुळे सुशिक्षित सुरक्षित नोकरी करणाऱ्यांना तडजोड किंवा घटस्फोट करावाच लागतो.यातूनच वृध्दाश्रमाची निर्मिती होत आहे. यातुन कोणताच समाज आणि धर्म सुटलेला नाही.हिंदू धर्मात 6600 जाती आहेत.एका जातीचा दुसऱ्या जातीत बेटी व्यवहार होत नाही.मात्र लग्न आणि मुत्यूच्या सर्व प्रकारच्या विधी करण्यास ब्राम्हण असने बंधनकारक आहे.हिंदू महारचे धर्मांतरीत बौद्धाची आजची परिस्थिती या पेक्षा वेगळी नाही. बौध्द तरुण पिढी का घडत नाही? काही अज्ञानी पालकांमुळे बौध्द धर्माची माहीती पुढील पिढीला पोहचत नाही. बौध्द युवक युवतींना स्वत:च्या धर्माची माहीती मिळविण्यास इच्छा शक्ती नाही.हिंदू धर्मातील तरुण पिढी रिती रिवाजा नुसार अज्ञान,अंधश्रद्धा यात सहभागी होतात.ते भीती मुळे आईवडील,आजोबा, पणजोबा यांनी पालन केले.त्यामुळे काही प्रमाणात ते त्या धर्माचे नऊ दहा दिवस पालन करतात,नंतर जे करायचे ते करतातच.बौध्द लोक हिंदू धर्मावर नेहमी टिका करतात पण धम्म परिवर्तन करून 60 वर्ष झाली तरी 60 टक्के लोक हिंदूंच्या देवा धिकांच्या मोहमाया तुन मुक्त झाले नाही, अर्ध्या पेक्षा जास्त बौध्द युवकांना स्वत: बौध्द असल्याची नीट जाणीव नाही. कारण घरातील आणि परिसरातील वातावरण त्यांना योग्य मार्गाने जाऊ देत नाही.राजकारणाच्या स्पर्धेत सामाजिक,धार्मिक मार्ग दिशाहीन झाले आहेत. बौध्द धम्माचा प्रचार करायला लोकांना राजकीय आशीर्वाद लागतो.सर्वधर्मसमभावाचे कारण पुढे करून सर्रास हिंदु धर्माचा उदो उदो करत बुद्ध विहारा समोर गणेशोत्सव,नवरात्रत्सोव मोठ्या उत्सवात साजरे होतात.त्यामुळे बौध्द धर्माकडे अक्षरशः पाठ फिरविली जाते.मागासवर्गीय समाजातील लोकांना स्वजातीची अस्तित्वच नाही,ते हिंदू म्हणून जगतात,त्यांच्या समाजाचे प्रबोधन करायला कोणीही पुढे येत नाही आणि जरी कोणी येत असेल तर त्याला पाठींबा देत नाहीत.ते शिर्डी, तिरुपती, बालाजीला हजारो रुपयॆ देवून नवस करतील. मग असा लोकांच्या मुलामुलींचे लग्न समाजातील आणि नात्यातील लोक का म्हणुन करतील?.
मराठा आणि मागासवर्गीय समाजातील लोक आजुबाजुला गणपती बसतात म्हणुन ते आपले आराध्य दैवत मानतात.मग ह्यांचे सुध्दा आराध्य दैवत गणपतीच होतो.बाहेर डॉ.बाबासाहेब आंबेडकर आणि गौतम बुध्दांचे फोटो पण आत अनेक देवांचा किचनमध्ये किंवा महापुरुषांच्या फोटोच्या बाजूला देव्हारा.
बुध्द विहारांची देखरेख तर सोडा  आठवड्यातून एकदा विहारात वंदन करायला जायला सुध्दा यांना जमत नाही.वाचन व आचरण तर नाहीच नाही.अनेक लोक फक्त लग्न, बारसे (नामकरणविधी )बौध्द पध्दतीने करतात. ते लोकं नाव ठेवु नये म्हणुन.आणि  पाया पडायला कुलदेवता, ग्रामदेवतेच्या देवळात, शिर्डीला जातात.तेव्हा आता विचार करा की यांच्या घरात कोणते संस्कार होतील ?. ही लपून राहणारी गोष्ट आहे काय?. मग यांच्या मुलामुलीला लग्न करतांना वधु वर सूचक मंडळा शिवाय पर्याय नाही,वधु वर सूचक मंडळाने जुळविलेली लग्न दोनतीन वर्षात वेगळे होतात,फारशी टिकल्याची उदाहरण दिसत नाही.जी टिकतात त्यांचे आई किंवा वडील वृद्धाश्रमात असतात.अनेक वृध्दाश्रमाला भेट देऊन त्यांच्या मुलाची चौकशी केली तर हे सत्य बाहेर येते.पण त्यावर कोणीच कोणती कारवाई करीत नाही.कारण समाज आणि नातलगात न राहणारी मंडळी आपल्या आई वडिलांना वृद्धाश्रमात ठेवते,राज्यात मुबलक वधुवर सूचक मंडळ आणि वृद्धाश्रम खोलली जात आहेत.त्यांच्या मागील ही कारण आहेत.वृद्धाश्रम बंद करण्या करीता सुनेने सासू,सासऱ्यांना संभाळण्या करीता मुलीवर संस्कार असणे आणि समाजाचे नातलगाचे दळपणा असणे खूप गरजेचे आहे.म्हणुन सून करतांना मुलीचे शिक्षणा पेक्षा घरातील एकत्र कुटुंब राहण्याचे संस्कार महत्वाचे आहे,ते पहा उद्याच्या भविष्या करीता 

राजकीय घराने अडवा,राष्ट्रीय पक्षाची जिरवा


राठवाडा विदर्भात साध्य पाण्याची मोठी टंचाई निर्माण झाली आहे,तशी ती दरवर्षी होत असते.त्यासाठी केंद्र आणि राज्य सरकारच्या अनेक लक्षवेधी योजना राबविल्या जातात,करोडो रुपये पाणी अडवा पाणी जिरवा योजने अंतर्गत खर्च केली जातात, परंतु पाणी अडवून जिरविल्या जात नाही पण आलेला निधी मात्र कागदावर शंभर टक्के जिरविला जाते त्यात राजकीय आणि प्रशासकीय अधिकार महत्वपूर्ण भूमिका बजावतात.त्यामुळे दरवर्षी हा पाणी टंचाईचा दुष्काळ निसर्गनिर्मित नाही तर मानव निर्मित आहे असे म्हटल्यास चूक ठरणार नाही.त्याला केवळ सत्ताधारी आणि प्रशासनच जबाबदार नाही तर बहुसंख्ये शेतकरी,शेतमजूर,कामगार कर्मचारी तेवढेच जबाबदार आहेत.म्हणुन आपल्याच देशात हे होते, इतर देशात नाही.सारा महाराष्ट्र पाण्यावाचून वणवण फिरतोय पण,छत्रपतींच्या गडकोटांवर अजून देखील पाणी उपलब्ध आहे. रायगड किल्ल्यावरील सर्व पाण्याच्या टाकी आणि तलाव व्यवस्थित साफ करून पाण्याचे योग्य असे व्यवस्थापन केले तर आजूबाजूच्या १०० गावांना बाराही महिने मुबलक पाणीपुरवठा करता येईल. असे जवळपास ३८५ किल्ले महाराष्ट्रात आहेत. ३८५ पैकी ७०% किल्ल्यांवर बाराही महिने पाणी असते अगदी भर उन्हाळ्यात देखील पण अपुऱ्या देखभालीमुळे दुर्गंधी आणि गाळ साचला आहे.
३५० वर्षापूर्वी छत्रपती शिवरायांनी जे जाणले ते आज आपले राजकारणी साधे अंमलात आणू शकत नाही. कारण त्यात प्रामाणिक पणां नाही.समाजहित देशहिता पेक्षा व्यक्तिगत स्वार्थ जास्त मनात भरलेले लोक राज्यकर्ते आणि प्रशासकीय सेवेत आहेत. पाण्याचे दुर्भिक्ष, वाळवंटी भूभागाचा मोठा पट्टा, अत्यंत कमी पाऊस अशा प्रतिकूल गोष्टींशी टक्कर देत मराठवाडा, विदर्भ गेली पंचवीस तीस वर्ष टक्कर देत आहे,त्यामुळे उपलब्ध पाण्याचे योग्य नियोजन करून कृषी प्रगती कशी साधता येईल यांचे नियोजन करणे आवश्यक आहे,
> > "तहान लागल्यावर विहीर खणायची" हे  जेवढं मूर्खपणाचं लक्षण आहे, तेवढाच मूर्खपणा आपण एप्रिल महिना सुरु झाल्यावरच जे "पाणी वाचवा" ओरडतो, त्यात ही आहे.पाणी हे काय फक्त एप्रिल लागल्यावर जपून वापरण्यासाठी असतं का ? "पाणी जपून वापरा" ही मोहीम आपण वर्षभर का राबवू शकत नाही ? पेलाभर पाणी लागते त्या ऐवजी , मग बादलीभर पाणी ओतायचं हे आता कुठेतरी बदलायला हवे.कुणीतरी म्हटलेलंच आहे कि "पुढचं युद्ध तेल आणि पाण्यासाठी होईल" ते आता खरं होईल कि काय असं वाटायला लागलंय.केवळ आज तुमच्या घरात बादलीभर पाणी आहे म्हणून एखादा तुमचा मुडदा पाडून, ते पाणी घेऊन जाईल अशी परिस्थिती खरंच येऊ शकते.
पाच-सातशे वर्षांपूर्वी, चंद्रगुप्त मौर्याने कुणाशी विवाह करून कुठचा मौर्य जन्माला घातला, आणि महम्मद गजनी ने कुणासोबत काय दिवे लावले हा अभ्यासक्रम आता बास झाला. त्यापेक्षा पाण्याचे व्यवस्थापन अर्थात (Water Management and Water Conservation) हा विषय शाळेच्या अभ्यासक्रमात समाविष्ट करायला हवा. तुम्ही शेतकरी असाल किंवा शहरी, हा विषय शिकलाच पाहिजे असं Compulsion असायला हवं.
> > मराठवाडा,विदर्भात पाणी टंचाई निसर्गदत्त नाही तर राजकीय मानव निर्मित आहे,प्रशासन नावाचा चेहरा नसलेला हा मानव हे सर्व भष्ट्र मार्गाने निर्माण करतो,1905 ला कोल्हापुरसह  पच्छिम महाराष्ट्रात राजर्षी शाहू महाराज यांनी धारण बांधून कृषिविभाग कायमचा दुष्काळ मुक्त केला.तेच काम मराठवाडा,विदर्भातील राजकीय नेत्यांना का करता आले नाही. म्हणुन पाणी टंचाई हे मानव निर्मित आहे,अन्यता लातुर रेल्वे स्टेशन प्लॉटफॉर्म वर पिण्याचे पाणी नाही. पण रेल्वे स्टॉल वर बिस्लेली पाणी बॉटल मुबलक प्रमाणात उपलब्ध आहे.बीड, अंबेजोगई एस टी डेपो वर सार्वजनिक पिण्याचे पाणी नाही. पण पैसे देऊन पाणी आहे.मग या मराठवाडा ग्रामीण, विदर्भात खामगांव,शेगांव,अकोला भागात हे पाणी बिस्लेली कंपनी ने अमेरिका,जापान वरून आणले काय?. 
भाभा अणुसंशोधन केंद्र, सेंटर फॉर सायन्स अ‍ॅन्ड एन्व्हायर्नमेंटचा निष्कर्ष आहे, बाटलीबंद पाण्याला सुगीचे दिवस आले असले तरी हे पाणी माणसाच्या आरोग्यासाठी अपायकारक  ठरू शकते. भाभा अणुसंशोधन केंद्र आणि सेंटर फॉर सायन्स अ‍ॅन्ड एन्व्हायर्नमेंटने नुकत्याच केलेल्या चाचणीत बाटलीबंद पिण्याच्या पाण्यात ‘ब्रोमेट’ हे कर्करोगयुक्त रसायन आणि कीटकनाशक आढळले आहे. भूजल प्रदूषणामुळे घरगुती पिण्याचे पाणी प्रदूषित झालेले असताना, आता बाटलीबंद पाण्यातही रसायन व कीटकनाशके आढळल्याने पिण्याबाबत मोठा प्रश्न निर्माण झाला आहे.जागतिक आरोग्य संघटनेच्या निर्देशानुसार भाभा अणुसंशोधन केंद्राने मुंबईतील बाटलीबंद पाण्याचे नमुने घेतले होते. त्यातील २७ नमुने ‘ब्रोमेट’ या कर्करोगजन्य पदार्थाने दूषित आढळले. ही घातक रसायने बाटलीबंद पाण्यात आढळल्यामुळे मानके ठरविणाऱ्या ब्युरो ऑफ इंडियन स्टँडर्ड (बीआयएस) संस्थेने आता नवी मानके ठरविण्याचे निश्चित केले आहे. मुंबईच्या या सर्वेक्षणानंतर संपूर्ण भारतातच पाण्याचे नमुने तपासण्यात येणार आहे. सेंटर फॉर सायन्स अ‍ॅन्ड एन्व्हायर्नमेंट या संस्थेनेसुद्धा केलेल्या संशोधनात पिण्याच्या पाण्यात कीटकनाशके आढळली. सर्वच पाणी कंपन्या पाणी शुद्धीकरणासाठी ओझोन व क्लोरीन शुद्धीकरण पद्धती वापरतात. यातून ‘ब्रोमेट’ शिवाय इतर कर्करोगजन्य पदार्थाची दरवर्षी चाचणी करण्यात येणार आहे.पिण्याच्या पाण्याचे उद्योग बेकायदेशीररीत्या सुरू असलेले पिण्याच्या पाण्याचे उद्योग ही दुसरी सर्वात मोठी समस्या आहे. केवळ दिल्लीसारख्या शहरातच पिण्याच्या पाण्याचे अवैधरीत्या सुमारे १० हजार कारखाने सुरू असून, देशात असे ३ लाखांवर कारखाने आहेत. देशातील नामवंत कंपन्यांचे लेबल लावून हे पाणी विकले जाते. हा प्रश्न जनतेला पडत नाही.पाणी कुठून आले? कसे आणले ?. कोण विकतो ?. याचा गांभीर्याने विचार झालाच पाहिजे तरच पाणी टंचाई वर मात करता येईल,पाणी अडवा,पाणी जिरवा ही योजना राज्यकर्ते राबवित नसतील तर जनते च्या सहभागातुन काय होऊ शकते हे नाना पाटेकर आणि मकरंद अनासपुरे यांच्या नाम संस्थेने करून दाखविले आहे, हे सर्वच सरकारचे काम आहे आपली जबाबदारी नाही असे म्हणुन शेतकरी,शेतमजुर, कामगार,कर्मचारी यांनी पाणी अडवा,पाणी जिरवा योजने सोबत राजकीय घराने अडव,राष्ट्रीय पक्षाची जिरवा हे मोहीम राबविलीच पाहिजे.

बौद्धाच्या लग्नात दारुडयांचा बेधुंदनाच


डाँ बाबासाहेब आंबेडकरांनी शिका संघटित व्हा व संघर्ष करा असा मोलाचा संदेश दिला. बौध्द समाज शिकून मोठा झाला. पण तो फार पुढे गेला असे म्हणता येत नाही, आणि खुप मागे राहिला असे ही म्हणता येत नाही.परंतू संघटित नसल्यामुळे सर्व गोष्टीत कमी पडत आहे. महाराष्ट्रातील कोणत्याही विभागात बौध्द समाज संघटित नाही हि शोकांतिका आहे. त्याचा फायदा इतर सर्व पक्ष घेत आहे. बौध्द समाज संघटित झाला पाहिजे अशी प्रत्येक सर्वसाधारण व्यक्तीची इच्छा आहे. परंतू त्यांना कोणत्याही आपल्या व्यक्तीवर अथवा अन्य गटातील बौद्ध नेत्यांवर भरवसा राहिलेला नाही असे चित्र दिसत आहे.त्यांचे  इतके नेते असताना सर्व संघटित का होत नाही हा प्रश्न आजही सर्वांच्या मनात आहे. बौध्द समाज संघटित करण्यासाठी कोणी तरी पुढाकार घेणे जरूरी आहे. परंतू लोकांचे येणारे शेकडो नकारात्मक प्रश्न यामुळे कोणीही त्या भानगडीत पडत नाही असे वाटते. तो विचार करतो की, जर समाजाला काही पडलेले नाही तर मला काय देणे घेणे आहे ? तसेच मी पुढाकार कशाला घेऊ ? जर प्रत्येक जण असे म्हणू लागला तर बौद्ध समाजाचे संघटन कोण करणार ? महाराष्ट्रात बौद्ध समाजाच्या कितीतरी संस्था आहेत पण एकही स्थानिक संस्थाने स्थानिक बौद्ध लोकांचे संघटन करण्याचा प्रयत्न केलेला आढळून येत नाही.म्हणून बौद्धाच्या लग्नात दारुडे बेधुंद नाचून लग्नाच्या वेळेचे तीनतेरा वाजवितात.त्यामुळे लग्नाला आलेले इतर समाजातील मित्र मंडळी व्यक्तीला नांव ठेवत नाही तर समाजाला आणि धर्माला,धम्माला दोष देतात.
> भारतीय राज्यघटनेचे शिल्पकार म्हणुन उठता बसता डॉ बाबासाहेब आंबेडकार यांच्या नांवाचा जयजयकार करणारी बौद्ध समाजातील काही लोक त्यांच्या क्रांतिकारी विचाराचा सार्वजनिक ठिकाणी आपल्या आचाराने खून करतात.ते ठिकाण म्हणजे लग्न. कोणत्याही ठिकाणी, कोणाचे ही लग्न असो ते वेळे वर लावले जात नाही, कारण लग्नाच्या वरातीत दारू पियून बेधुंद नाचणारे लोक. म्हणजेच लोक लज्जा, नीतिमत्ता सोडलेले लोक.त्यांना बौद्ध का म्हणावे हाच मोठा प्रश्न आहे?.तेच लोक शहरातील झोपडपट्टीत असो की गावातील वस्तीत दारू पियून धिंगाना घालणारच कारण ते डॉ बाबासाहेब आंबेडकरानी दिलेली धम्मदीक्षा आणि 22 प्रतिज्ञा मान्यच करीत नाही ते आज ही हिन्दू महार आहेत.त्यांना समाजाची लोकांची,संस्था,संघटनाची कोणती ही भिती वाटत नाही.लोकच त्यांना घाबरून बोलत नाही.यावर उपाय कोण करणार?.दिवसेंदिवस ही मनोवृती वाढत चालली आहे.त्यामुले धम्माची बदनामी होत आहे.
> डॉ बाबासाहेब आंबेडकर यांनी अहोरात्र अभ्यास करून दिलेला धम्म आणि लिहलेले भारतीय सविधान म्हणजेच लोकशाही आहे. त्यानुसार देशातील सर्व जाती धर्माचे लोक एकत्र गुण्य गोविंदाने राहतात. लोकशाही उपभोगण्यासाठी लोकशाही जिवनपद्धती आत्मसात करून पात्रता कमवावी लागते.महाराष्ट्रातील काही बौद्ध लोक लोकशाही उपभोगण्यासाठी स्वत:ला अजुनही पात्र करू शकले नाहीत असे त्यांच्या एकूण सामाजिक वर्तनावरून दिसून येते.बौद्धांमध्ये वाढीस लागलेला दुराग्रह,असहिष्णुता, भक्तीप्रियता आणि त्यातून निर्माण झालेला विघटीतपणा धर्मांधता, पोथीन्निष्ठा इतर कोणत्याही धर्मातील धर्मांध लोकांपेक्षा कमी नाही. याची नेमकी करणे शोधून त्यावर उपाययोजना करण्याची आज नितांत आवश्यकता आहे. मात्र या दुष्टीने बौद्धां मधील बुद्धीजीवी,विचारवंत,साहित्यिक,पत्रकारा कडून आणि भारतीय बौद्ध महासभा(मातृ संस्था),समता सैनिक दल,सामाजिक,धार्मिक संस्था,संघटना कडून ठोस असे प्रयत्न होताना दिसत नाही. ही अत्यंत खेदाची बाब आहे. महाराष्ट्रातील बौद्धां मध्ये जोपर्यंत सत्यनिष्ठा,सविधान प्रति आदर नसेल,आणि त्याची अंमलबजावणी स्वताच्या घरात आणि परिसरात नसेल.तर या बेधुंद बेजबाबदार नंगानाच करणारया तरुणानां आवर कोण घालील हा मोठा प्रश्न समाजातील लोकां पुढे आहे. लग्नात दारू पियून धिंगाना घालणारया तरुणानां रोखल्यास भांडन होणार या भितीमुळे  दुर्लक्ष करने म्हणजे धम्माच्या नितिमत्ते पासुन लांब पळने आहे.जर चोरांना चोर म्हणण्याची व त्यांना साथ न देण्याची निस्पृहता निर्माण होत नाही. तोपर्यंत बौद्धांची उन्नती नव्हे तर अधोगतीच होत राहणार आहे.व्यक्तिगत विकास होईल पण सामाजिक दुष्ट्या समाज वेगवेगळया गटात,वर्गात विभागल्यामुळे त्याची क्रांतिकारी विचारधारे वर लढण्याची हिंमत मेलेली असेल.लग्न हा काही व्यकतिगत समारंभ नाही तो समाजाच्या आणि नातलग मित्र परिवाराच्या साक्षीने मुला-मुलीने आयुष्य भर नितिमतेने जिवन जगण्याचा एक अतिशय महत्वाचा धर्म,धम्म संस्कार विधी आहे.म्हणुन लग्न कार्यात शिस्तबद्धता आणि वेळेचे भान ठेउन लग्न विधी होणे आवश्यक आहे.जर धम्माच्या संस्कार विधि नुसार लग्न लावायचे नसेल तर लग्न प्रत्रिकेवर डॉ बाबासाहेब आंबेडकर, तथागत बुद्धाचे नांव व फोटो छापू नये..तुम्हाला आवडनारया नटनटी किंवा नाचगाने करणारया हिरो हिरोइनचे फोटो लग्न प्रत्रिके वर छापाई करा आणि मित्र मंडळीस वाटा.त्यामुळे समाजाचे आणि धम्म चळवळीचे कोणताही नुकसान होणार नाही.म्हणुन एक तर बौद्धाच्या लग्नातील दारू पिवून होणारा बेधुंद नाच थांबवा.नाही तर धम्म संस्कार विधी थांबवा. बौद्ध समाजातील जागरूक उपासक उपासीका यांनी पुढाकार घेऊन या मनोवृत्ती विरोधात अभियान राबविले पाहिजे . ते ही आपन राहतो त्या परिसरात विभागात. मी ते राबविले भांडुप,मुंबई आणि वरवट  खंडेराव तालुखा संग्रामपुर,जि बुलढाना येथे माझा मुलाच्या लग्नात. पण माझ्या गावात ते शक्य झाले नाही कारण तेच!. गावा पेक्षा, समाजा पेक्षा, संघटना विचारधारे पेक्षा दारू पिणारा गरीबाच्या घरातील लग्नात भांडण करून धिंगाना करेल हया भिती पोटी मोठा ठरला.हे सर्वच ठिकाणी घडत आहे.म्हातारी  मेल्याचे दुःख नाही पण काळ सोकावते.

शेतमजुर जगला तर शेतकरी जगेल


शेतकरी जगला तर देश जगेल असे सांगणारे विचारवंत खुप आहेत. पण शेतकरयाची दुःख वाताकुल रूम मध्ये बसुन कशी कळतील त्या करीता त्यांच्या शेतात जावुन प्रत्येक्ष पाहिले पाहिजे. खरच शेतकरी शेतात उन्हा तान्हात किती राबतो?.ते पाहिले तर आचार्य वाटेल शेतकरी उन्हा तान्हात राबत नाही तर शेत मजुर खरया अर्थाने राबत असतो. पण त्यांची नोंद कोणा कडेच नसते.कोणाला घ्यावीशी वाटत पण नाही. कारण त्यांची दखल घेण्या लायक ते नसतात.शेतमजुरी करणे हा त्यांचा धर्मच असतो.शेतकरयाला जात आणि धर्म दोन्ही असतात.म्हणुन शासन प्रशासन व समाज त्यांच्या कडे वाकडया नजर ने पाहण्याची हिंमत करीत नाही.आता शेतकरी आत्महत्या करता म्हणुन त्यांची दखल सर्वच प्रसार माध्यम घेतात.पण शेतमजुरा कडे कोण
लक्ष देते काय ? शेतकरयां विषयी दिवस रात्र गप्पा करणारयांनो कधी तरी शेत मजुरांच्या हत्या कडे पाहिले काय?.
शेतकरयांना कर्जमाफी मिळालीच पाहिजे ?
व्याज माफी मिळालीच पाहिजे ? अवेळी पडणारया पावसामुळे शेतीचे नूकसान झाले तर त्यांना नुकसान भरपाई मिळालीच पाहिजे.?  हो मिळुदया आमचेच शेतकरी बांधवासाठी आहेत ते. पण ज्यांच्या शेतीवर शेतमजुर काम करतो, ज्याच्याकडे शेतमजुर काही पैश्याच्या मोबदल्यात वर्षेभर दावणीला बांधल्या सारखे काम करतो ( सालगड्या सारखे ) तो शेतमजुर कधी सरकारला आणि शेतकरयाला बोलतोय काय माझी शेतमजुर म्हणुन नांव नोंदणी झालीच पाहिजे म्हणुन.
काय होत असेल शेतमजुरांच्या कुटुंबाचे ?
कसे जगत असतील शेतमजुर आणि त्यांचे  हजारो लाखो कुटुंबातील बाई मानस ?
सरकार ने शेतकरयांची कधी कर्जमाफी केली तरी ही त्याचा काहीच फायदा शेतमजूरानां मिळत नसतो ?. कारण शेतीच नाही तर कर्जमाफी तरी कशी मिळणार ?.
आणि जर त्या शेतकरयालाच जर त्याच्या शेतीतुन पुरेसे उत्पन्न झाले नाही तर
तो शेतकरी तरी आपल्या शेतीवर काम करणारया शेतमजुराला किमान रोजंदारीचे पैसे तरी देईल का वेळेवर ?.पण जे काही कधी सरकार शेतकरी कुंटुंबासाठी करते त्यासारखे काही तरी कधी तरी शेतमजूरा पर्यत येऊ दया.कारण सरकार असो वा बँका शेतकरयाला कर्ज देतात.किंवा सरकारी मदत देतात.ते शेतकरयांचा सातबाराचा उतारा  पाहुनच कर्ज देत असतात.
तसेच जर कर्जमाफी ही सरकारी यंत्रणेनुसार शेतकरयांची कर्जमाफी ही सातबारा नुसारच केली जाते. पण शेतकरयाकडे शेती, सात बाराच नाही.शेतमजुर बेघर असतात.किंवा शेतात राहतात.त्यांना रेशन कार्ड सुधा नसते.ते फक्त शेतमजुरच असतात. शेतमजुर ज्या शेतकरया करीता काम करतात.म्हणुन शेतकरयांनी शेतमजुरा करीता काही तरी केलेच पाहिजे. सरकारी नियमानुसार आमच्याकडे शेती नाही जागा,जमीन नाही.म्हणुन सातबारा नाही आणि 
मग आम्ही करायचे तरी काय ?
ज्या शेतकरयांनी आत्महत्या केल्या त्या करीता जशी समिती नेमली. आणि शेतकरयांच्या समस्या आणि त्यावरील उपाय तयार झाले. तसेच महाराष्ट्रातील शेतमजुरांची ही एकदा मोजणी झाली पाहिजे शेतमजुरांची आवस्था ही काय आहे ? शेतमजुर आणि त्यांचे कुटुंब कसे जगत असेल यावर ही सरकार ने सामाजिक संस्थेने मिडीयाने राजकीय नेत्याने शेतमजुराची  हकीकत समजुन घ्यावी. सालगडी ही काय प्रथा होती.ती खरच बंद झाली काय?. ते ही समजुन घ्या म्हणजे समजेल शेतमजुर कसे जगत आहेत. शेतमजुर विचार करु शकत नाही.असे समजू नका. लक्षात ठेवा ज्या गरज नसलेल्या शेतकरयांना ही तुम्ही कर्जमाफी, व्याजमाफी देता .
त्या ऐवजी शेतमजुराचाही विचार करा ?
कारण जर त्या मोठमोठ्या शेतकरयाकडे शेतमजुर कामालाच गेले नाही ना तर?. त्यांना ही शेती करणे अवघड होऊन बसेल ? मग इंडियात राहणारे शहरवाशीय खाणार काय ?
इंडियातील सुशिक्षित शहरवाशीयानो शेतमजुराचा सामाजिक दुष्टया विचार करा. तुमचा महिन्याचा चहापाण्याचा खर्चच 3000 ते 4000 हजार पर्यत असेल तुम्ही सुशिक्षित लोकांनी जर मनात आणले तर सरकार, राजकारण्या पर्यत शेतमजुरांचा विषय किमान तुम्ही तुमच्या पध्दतीने सांगावा,मंडावा आणि  शेतमजुर न्याय मिळवुन दयावा.शेतमजूर ते ही करु शकत नाही. कारण कधी राजकीय नेते मंत्री आलेच शेतकरयाकडे तर त्या वेळेस तो शेतकरीच त्यांचे दुःख सांगत असतो.आणि शेतमजुर शेतात काम करीत असतो.
आता शेतकरयासाठी आंदोलन,कर्जमाफी , व्याजमाफी होईल. पण या मध्ये थोडा  शेतमजुराचा विचार करा आणि जर विचार केला नाही तर सर्वच शेतमजुर खेडे सोडुन शहराकडे गेले.शेतकरी काय करतील?.
करा ज्यांच्या नावावर शेती आहे त्यांनी खुशाल शेती करा मग चला तर सर्व शेतमजुरांनो आपण सारे एक होऊ आणि शहराकडे जाऊ असे अभियान राबविले तर काय होईल?.नको आता आम्हाला ती शेतमजुरी त्यापेक्षा शहरात जाऊन कोठे तरी कामधंदा करुन चांगले पैसे मिळतील.बिहार ,उत्तर प्रदेश,कर्नाटक,आंद्रप्रदेश,आसाम येथील  बहुसंख्य लोक हे शेतमजुर असतात.
म्हणुन तर बाबासाहेबांनी सांगितले होते ना "खेडे सोडा शहराकडे चला" म्हणुन.
आता पर्यत फक्त एकच नेता शेतमजूरा करीता लढला ते म्हणजे कर्मवीर दादासाहेब गायकवाड त्यांनी कसेल त्यांची जमीन नसेल त्यांचे काय ?. असा प्रश्न उपस्थित केला होता तेव्हा मोठे आंदोलन उभे केले होते तेव्हा महाराष्ट्रात शेती नसलेली लाखो शेतमजुर कुटुंबे आहेत हे थोडेसे सरकारला समजले .
आणि शहाण्या सरकारने तेव्हा दादासाहेबांच्या नावाने एक योजना काढली होती भुमिहीन शेतकरयांना दोन एकर पर्यत शेती देता येईल पण त्या शेतीच्या सरकारी बाजारभावानुसार 50% रक्कम आधी भरावी लागेल.पण कोणता शेतमजुर जर 50 % पैसे भरु शकेल?. ज्याला दोन वेळेचे पोटभर जेवन मिळु शकत नाही.तो पैसे कुठून भरेल?.यालाच म्हणतात सरकारी योजना.असा अनेक योजना गोरगरिबा करीता आहेत.पण त्यांचा फायदा त्यांच्या प्रयन्त पोचत नाही.त्यातील हा शेतमजुर हा देशातील सर्वात मोठा घटक आहे.म्हणुन शेतमजुर जगला तर शेतकरी जगेल आणि शेतकरी जगला तर देश जगेल.

पंकजा बाई तुमचे काय चुकल?.


देशात महापुरुष साधु संत,महंत महाराज आणि राजकीय सोम्या गोम्या यांच्या जयंती दिनी व स्मुर्तीदिनी हार्दिक शुभेच्छा किंवा विनम्र अभिवादन करण्याची जाहिरात देण्याची राजकीय परंपरा आहे,ते देण्या मागे मोठा उदेश असतो तो त्या जाती धर्माच्या लोकांच्या मतदारानां आकर्षित करणे. त्यामुळेच भाजपच्या संस्कारात वाढलेल्या पंकजा बाई मुंडे यांनी बुद्ध पोर्णिमेला म्हणजे बुद्ध जयंतीला विष्णुचा नववा अवतार बुद्ध यांच्या जयंतीला हार्दिक शुभेच्छा देऊन एका दगडात अनेक पक्षाचे खूंटे ढीले केले. राज्यातील बौद्ध समाज आणि आंबेडकारी चळवळीच्या लोकांना स्वताच्या असा कोणताही कृती कार्यकर्म नसतोच त्यांना ही दर दोन महिन्याने कार्यक्रम लागतो.तो पंकजा बाईनी दिला आणि आपल्या बरोबर किती मागासवर्गीय (ओ.बी.सी) पोटभरे आहेत ते पण तपासून पाहता आले.कारण राजकारणात नेहमी दक्ष राहावे लागते.पंकजा बाई  लोकशाही पध्दतीने निवडुन येऊन घटनेची शपथ घेतली आहे.म्हणुन घटनेनुसार त्या राज्याचे मंत्री आहेत.तुम्ही बुध्द हा विष्णुचा नववा अवतार आहे " असे म्हणणे चुकीचे आहे, यामुळे तुम्ही तमाम भारतातील बौध्द लोकांच्या धार्मिक भावना तर दुखावल्याच 
पण त्याच बरोबर बाबासाहेबांनी जे सांगितले आहे त्यांचा ही आपमानच केला आहे. असे बौध्द समाजाला वाटने साहजिक आहे. 
बापाच्या पुण्याईने जी आमदारकी आणि  मंत्रिपद मिळाले ते नीट सांभाळा. बुध्द नववे अवतार आहे कि दहावे हे येथील बौध्द समाज कधीच समजला आहे, कारण भटा ब्राम्हणा पेक्षा जास्त त्याचा अभ्यास झाला आहे.आपण आपल्या वडीलाच्या मृत्यु विषयी चौकशी व्हावी या करीता थोडी हिंमत करुण बोला.चिक्की घोटाळा लोक विसरले म्हणुन तुम्हाला असे वाटते की लोक मला पण विसरतील असल्या भीती पोटी आपण काही करून प्रसिद्धी झोतात राहण्या करीता हे अवतार वगैरे काढता की आपला इतिहास भूगोल कच्चा आहे?. शौचालय बंधण्यासाठी एका महिलेने स्वतःचे मंगळसुत्र विकुन शौचालय बांधले त्यावेळी तुम्ही तीला मंत्रालयात बोलाऊन तिचा सत्कार केला.तेव्हा राज्यातील जनतेला वाटले मुंडे साहेबांची मुलगी साहेबांचा वारसा पुढे चालवते की काय?.आपण बुद्धाला विष्णुचा अवतार बनवून साहेबांच्या पुरोगामी पणाचा बुरखा फाडला. मुंडे साहेब हप्प चडडी वाल्या सोबत राहून ही कधीच आपण शाहु,फुले आंबेडकर विचारांचे समर्थक आहोत हे विसरत नव्हते, संपूर्ण देशातील लोकनी सांगितले गणपती दूध पिला !.पण एकमेव मुंडे साहेब होते त्यांनी सांगितले नाही गणपती मूर्ति दगडाची धातुची आहे ती दूध पित नाही. नामांतर, मंडलच्या आंदोलनात त्यांनी कधीच स्वतःचा तोल जाऊ दिला नाही.ते राजकारण आणि वैचारिक समाजकारण योग्य पद्धतीने हाताळत असत, ते बुद्धिचा वापर करीत असत.आपण ही तो करावा दुसऱ्याच्या सांगण्या, लिहण्या वरुन अवतार खरा होत नाही. दारु कारखान्याला पाणी दिले पाहिजे या करिता जेव्हा आपला आग्रह होता. तेव्हा गोर गरीबाला पिण्याच्या पाण्याची गरज असतांना आपण दारु कारखान्यांची बाजु मांडली. तेव्हा मात्र याच गोर गरिबाच्या अंगाचा तिळपापड झाला होता. हे असे कष्टकरी शेतकरी,शेतमजुर, ऊसतोड कामगारा करिता आंदोलन करणाऱ्या नेत्यांचे वारसदार कसे होऊ शकतात. नक्कीच काय तरी गडबड आहे . 
दुष्काळात पाण्यावाचुन लोक मरतात. महिला पाच पाच किलोमीटर वरुन पाणी आणतात. आणि तुम्ही त्याच भागातील असुनही असे बोलु शकतात. डोक्यावर एक दोन पाण्यानी भरलेले हंडे घेऊन चालत जा दोन ते तीन किलोमीटर मग कळेल. आणि काढा त्या वेळेस सेल्फी, नाहीतर व्हिडीओ शुटींग मग खारच अभिमान वाटला असता आम्हाला, सांगा तुम्हाला दारु कारखान्यासाठी पाणी दिले पाहिजे कि पिण्यासाठी पाणी दिले पाहिजे. मुंढे साहेबाचा पक्ष जरी वेगवेगळा असला आणि त्या पक्षाच्या विचारधारे मध्ये जरी बसले नाही ओबीसीची जनगणना करणे तरी ही मुंढे साहेब ओबीसी जनगणने साठी वेगवेगळ्या विचारमंचावर एकत्र येत फक्त आणि फक्त समाज्याच्या कल्याणासाठी . पण तुम्ही तर ओबीसी करीता जनगणनेचे सोडाच दारु कारखान्यासाठी अग्रही असतात. बौध्द धर्मियांच्या धार्मिक भावनाच दुखवता. 
भारतातली कोणतीही महिला दारु कारखान्यासाठी आग्रही नसतात, तुम्ही विचारा कधी गावाकडील महिलांना , 
तुमची सध्याची शहराची परिस्थिती वेगळी असेल. तुमच्या सारख्याना त्याने काही फरक पडत नसेल तुमच्या घरातील वातावराण वेगळे असेल. चुलत भाऊ तुमचे चुलते, मामा  या सर्वाची ख्याती खुप आहे, याचा विचार करा आधी. बुध्द नववा अवतार आहे असे तुम्हाला कोणी बोलायला सांगितले कि तुम्ही स्वतः तुमच्या डोक्याचा वापर करुन बोलला आहात.ते ही कळले पाहिजे तुम्हाला बळीचा बकरा बनवत तर नाही ना?.आणि जर तुम्ही तुमच्या डोक्याने विचार करुन बोलत असाल तर समरसता साहित्य सोडुन समतेचे विचारांनी लिहिलेल्या लेखकांचा साहित्य वाचा मग थोडे तरी कळेल.
गौतम बुध्द हे विज्ञानवादी होते, 
ते अंद्धश्रध्दा, पुर्नजन्म, भुत, अवतार , या गोष्टींना मानत नव्हते.जर वेळ मिळालाच तर एकदा बुध्द आणि त्याचा धम्म वाचा आणि आपले अदनयांन दूर करा.पंकजा बाई तुमचे काय चुकल ते मान्य करा,

मुला मुलीनां आणि पालकांना सैराटची बाधा


जगात सायन्स ने खुप प्रगती केली. त्यामुळे शहरातून खेडयाकडे टीव्ही मुळे सिनेमा आणि सीरियल घराघरत पोचले त्यात चांगले आणि वाईट दाखविल्या मुळे मुलामुलीवर चांगलाच परिणाम होत आहे.त्यात स्मार्ट मोबाईल आणि नेटने मुलामुलीना याड लावले.
प्रेम आणि सेक्स हया वेगवेगळ्या पण खुप महत्वाच्या गोष्टी आहेत.त्यातुन होणाऱ्या परिणामाला अनेक पालकांना तोंड द्यावे लागते. त्यात अत्यंत महत्वाची भूमिका पोलिसांना निभवावी लागते, म्हणून पोलिसां कडून सर्व पालकांसाठी नेहमी सूचना दिली जाते.शाळा कॉलेजेस संपत आले आहेत. मागील कांही दिवसा पासुन वयात आलेल्या तरुण मुली निघुन जाण्याच्या तक्रारीमध्ये व प्रकरणा मध्ये शहरा पेक्षा ग्रामीण भागातील भागात वाढ झाली आहे.मुलींनी शैक्षणिक वर्षात केलेले प्लॅनिंग प्रत्यक्षात उतरवतना दिसुन येत आहे.दहावी बारावीत मुलीची टक्केवारी लक्षवेधी असते. त्यात अशा घडलेल्या घटना मुळे काही गंभीर सामाजिक प्रश्न देखील निर्माण होतात.आणि तशातच हिंदी मराठी फिल्म इंडस्ट्रिकडून दाखविण्यात येणारे कामुक व अश्लील चिञपट, काल्पनिक लव्हस्टोरी याचा पगडा भारतातील तरुण तरूणींवर पडत असलेमुळे मुला मुलींवरील संस्कार ढासळले आहेत.या अनुषंगाने पालकांनी आपल्या पाल्यांची (मुलगा/मुलगी) खालील प्रकारे काळजी घेणे आवश्यक आहे.
मुले-मुली एकांतामध्ये फोन वरुन जेंव्हा बोलत असतात त्या वेळी त्या/ते कोणाशी आणी काय बोलत असतात हे पहावे.
मी मैत्रणी/नाते वाईकाकड़े चालली आहे अस मुली पालकाना सांगुन घरातून जातात, परत येत नाहीत. अशा वेळी मुलीला एकटी न-पाठवता इत्तर नातेवाईका सोबत पाठवावे.
मुलगी/मुलगा घरातुन शाळा कॉलेजला जातात त्या वेळी ते घरातुन किती वाजता निघाले शाळा कॉलेज मध्येच गेले का ? किती वाजता पोहचले ? पिरेडला बसले का ? शाळा कॉलेज मधुन बाहेर कधी पडले ? सरळ घरी आले का ? किती वाजता आले ? या कड़े लक्ष देणे आवश्यक आहे. बहुतांशी मुला-मुलींनी निघुन जाण्या आगोदर मोबाइल फोनचाच वापर/आधार घेतल्याचे दिसुन येत आहे.
चैनल मिडिया आणि प्रिंट मिडिया बातम्या तुम्ही जरूर पाहली,वाचली असेल. परंतु या गोष्टीची ज्या पालकाना काळजी घेणे आवश्यक आहे.दुर्दैवाने अशा पालकाकडे सोशल मीडियाचा अभाव असतो. त्यामुळे ही बाब कृपया आपण आपला भाऊ, बहिण, मामा, मामी, मावशी, मित्र, चुलते, पुतने, शेजारी यांना अवगत करून सतर्क करावे.धक्का धक्कीच्या व धाव-पळीच्या दुनियेत पालकाना कुटुंब चालवण्यासाठी खुप आटा-पिटा करावा लागतो त्यामुळे पाल्याकड़े पुरेसे लक्ष देवु शकत नाही. परंतु लक्ष देणे आवश्यक आहे.
घटना घडल्या नंतर माता-पित्यानी अश्रु ढाळण्यापेक्षा त्या आधीच काळजी घ्यावी म्हणजे समाजात (नसलेली )इज्जत जात नाही, आणि जात किती ही लपविली तरी ती जात नाही. मुलींनीही विचार करावा की ज्या माता पित्याने जन्म देऊन लहानाचे मोठे करताना मुलीचा तळहाताच्या फोडाप्रमाणे सांभाळ केला.तो त्यांना उतारवयात डोळ्यात पाणी आणून रडवण्यासाठी आणि मानसिक त्रास देण्या साठी करू नये.मुलीच्या  परपुरुषा बरोबर पळून जाण्याने तीच्या मागे तीच्या भावाला कुटुंबाला समाजात आत बाहेर तोंड दाखविणे अवघड होऊन जाते. त्यांच्या संपूर्ण घरावर चारिञ्यहिन घराने म्हणून ठपका बसतो.व नंतर त्या पळून गेलेल्या मुलीच्या भावाचेही लग्न ठरतच नाही.त्यामुळे पालकांनो सावधान तुमची मुलगी तुम्हाला काॅलेज एक्झाम व क्लासच्या बाहाण्याने केव्हा ही फसवू शकते हे शंभर टक्के लक्षात घ्या.एक सैराट सिनेमा पाहिल्याने रातोरात मुलमुली बिगडत नाही, त्यावर आजु बाजूच्या सामाजिक,शैक्षणिक,आर्थिक, सायन्स आणि सोशल मिडियाचा परिणाम होतो म्हणुन मुलमुली प्रेम करतांना जात धर्म पाहत नाही. म्हणुन पालकांनो मुला मुलींनी आपली सत्य संस्कृती सांगा, जात धर्म माणसाने स्वार्था करीता निर्माण केलेले आहेत.त्यामुळेच संस्कार धर्म आणि शरीर धर्म केव्हाच बिघडून टाकल्या गेला आहे.केवळ शरीराची वासना शांत करणे म्हणजे प्रेम हेच उद्धीष्ट मुला मुलींचे झाले आहे.म्हणूनच सर्वच पालकांनी सतर्क राहिले पाहिजे. मुलामुलीच्या प्रेम प्रकरणाने एक सामाजीक जबाबदारी मोठया प्रमाणात वाढते आहे, ती योग्य वेळी समजून घेतली तर देशातील जाती जातीतील प्रेम प्रकरनातुन होणारे भीषण हत्याकांड थांबविता येतील. 

शुभ मुहूर्ताचे अंकगणित


गात एकमेव भारत असा देश आहे की जो प्रत्येक कामाची सुरवात शुभ मुहूर्त ब्राम्हणा कडे पहिल्या शिवाय करीत नाही.जन्म आणि मुर्त्यु झाल्यावर ही पुढील विधिवत पूजा अर्चा ठरविण्याचा अधिकार कुटुंबा तील प्रमुखाला नाही. खरे म्हणजे ज्या दिवशी आपला जन्म झाला तोच दिवस, तीच वेळ आपल्यासाठी शुभ! आई बाळाला जन्म देतांना कधीच मुहूर्त पाहत नाही.आणि कोणी मरताना ही पाहत नाही. तरी बहुसंख्य लोकांची जिंदगी मुहूर्त पाहण्यात जाते. सगळेच दिवस, सर्वच वेळ शुभ आहेत. फक्त इच्छाशक्ती प्रबळ असावी. आपल्यासाठी सर्वच दिवस सर्वच वेळ शुभ आहे!. वेळेच महत्व जाणले आणि योग्य वेळी काम, कार्य केले तर लाभदायक शुभ होते, अनेक लोक कुंडल्या पाहून लग्नांचे मुहूर्त काढतात, तरी अनेक स्त्रीया विधवा व पुरूष विधूर का होतात? पत्रिका व कुंडली जुळवून लग्न झालेल्या जोडप्यांचे घटस्फोट का होतात?. तर काही अकाली मृत्यू होतात असे का होते ?
देशातील 95% विवाह हे मुहूर्तानुसार वेळेवर लागत नाहीत तरी मुहूर्ताचा आग्रह का धरला जातो ? यांचा कोणी विचारच करीत नाही, राजकीय लोक मुहूर्त पाहून निवडणुक अर्ज भरतात,आणि प्रचार करतात,सर्वच पक्षाचे उमेदवार देवा धर्माची विधिवत पूजा करून निवडणूक लढतात तरी सर्व उमेदवारां पैकी एकच उमेदवार निवडून येतो आणि बाकीचे आपटतात. असे का घडते? एकाचाच मुहूर्त शुभ होता काय ?
मंत्रीपद मिळाल्यानंतर मंत्रालयाची जबाबदारी स्वीकारण्यासाठी व खुर्चीवर बसण्यासाठी शुभ मुहूर्त शोधतात तरी त्यांच्या योजना अयशस्वी का होतात?. मंत्रीपद अल्प कालावधीत का जाते?.शुभ मुहूर्तावर मूल जन्माला घातल्यास वैज्ञानिक, राष्ट्रपती, पंतप्रधान होईल काय?. अंबानीच्या जन्म मुहूर्ताला जन्माला आलेल्या इतर व्यक्ती पण अंबानी झाल्या का? उच्च शिक्षित डॉक्टर, इंजिनियर, उद्योजक, आपल्या कार्यालयाचे बांधकाम करतांना, व्यवसायास प्रारंभ करतांना मूहूर्त पाहूनच सर्व करतात.तरी सुद्धा कित्येकांना अपयश येते असे का?.महाराष्ट्रात घराघरत पोचलेले प्रसिद्ध भविष्यकार कालनिर्णयवाले र्ज्योतिभास्कर जयंत साळगावकर यांनी शुभ मुहूर्तावर सुरू केलेले मराठी दैनिक का आपटला ?
कारण शुभमुहूर्त हे थोतांड आहे.सत्य नाही ज्यांचा स्वतः वर विश्वास नसतो,तेच लोकं अशा गोष्टींवर विश्वास ठेवतात.मुहूर्त पाहणारी पेशवाई नष्ट झाली आणि कधीही मुहूर्त न पाहणारी ब्रिटिशशाही अख्खा भारत देश गिळून बसली. स्वतःवर व स्वकर्तृत्वावर विश्वास ठेवा. चांगले काम हेच कुशल कर्म माना. जर कोणता पंडित, ज्योतिषी, बुवा, बापू, कापु, झापु महाराज,साधू ,साध्वी तथा वास्तूशास्त्र विशारद शुभमुहूर्तावरच सर्व काही केल्यास तथा वास्तूशास्त्राप्रमाणेच बांधकाम केल्यास यश येईल असे सांगत असतील तर स्टँम्प पेपरवर लिहून देण्यास सांगा. यश न आल्यास नुकसान भरपाईचा दावा ठोकेन असे सांगा. ते तुमच्या जवळही फिरकणार नाहीत.कारण त्यांनाही माहित असते हे सर्व थोतांड आहे.जर तुमचं मन साफ असेल व तुमच्यात प्रयत्न करण्याची क्षमता असेल.तर तुमच्यासाठी कोणतीही वेळ ही ' शुभ मुहूर्तच ' असते " चला तर आजपासून शुभ-अशुभ या चक्रात न पडता विज्ञानवादी होऊ या.चला..जगण्याची दिशा बदलूया..!! सुरुवात स्वतःपासून..!!
आता तुम्ही पण कुणाचही भविष्य सांगू शकता.त्याकरिता थोडा मानसिक,भौतिक अभ्यास करा.फक्त एवढे पाठ करून ठेवा, भाऊ..लई मोठं मन हाय तुमचं भाऊ,
लोकं फायदा घेतात तुमचा भाऊ, आयुष्यात लई कष्ट केले तुम्ही भाऊ,
कुणा बद्दल  वाईट चिंतीत नाय तुम्ही भाऊ...पण तुमचे विषयी वाईट करतेत लोक भाऊ, पैसा लई कमवते तुम्ही भाऊ,पण पैसा टिकत नाही भाऊ, लई मेहनत करूनबी काम होत नाही भाऊ, तोंडापशी आलेला घास निघून जातो ना भाऊ, देवावर लई श्रद्धा आहे तुमची भाऊ, पण देवाबद्दल तक्रार बी हाय तुमची भाऊ, पन येचात देवाचा दोष नसतंय भाऊ,
नशिब लई जोरात हाय तुमचं भाऊ, सुख, समाधान आणि बक्कळ पैसा लिहून ठेवलाय देवानी भाऊ, लाथ मारीन तीथं पाणी काढनार तुम्ही भाऊ, फक्त एक नड हाय तुम्हाला भाऊ, तुमच्या जवळच्यांनीच आडून धरलंय तुम्हाला भाऊ, तुमच्या पायाखालची माती नेउन करनी केली तुमच्यावर भाऊ, तुमची परगतीच आडून धरली भाऊ, पण काळजी करायची नाय भाऊ, XYZ चे आशिर्वादानी तुमची सगळी नड काढून टाकतंय भाऊ, फक्त दिड हजार रूपंय खर्च करावं लागन भाऊ..हे सांगणारे ब्राम्हण नाहीत तर पोट भरणारी भटक्या समाजाची माणस असतात,🏽त्यांचे विशेष कौशल संभाषणाचे असते.
भटा ब्राम्हणानी देशातील सर्वच समाजाला शुभ मुहूर्त,भविष्य आणि त्या वरील उपाय सांगून ठेवले, घराच्या दरवाजात आणि गाड़ीला कोळसा,नींबू आणि सात मिर्चया  लावल्या की साडे साती, शनी लागत नाही म्हणुन बहुसंख्य लोक शनिवारी न चुकता त्या लावतात.कोणाची साडेसाती गेली माहित नाही पण पारदी समाजाची रोजी रोटी मात्र यावर चालते,भटा ब्राम्हणानी सर्व समाजाला मानसिक गुलाम बनवून ठेवले त्यामुळे शुभ मुहूर्त पाहण्याचा हा धंदा आहे,त्यामुळे काही समाजाचे आर्थिक अंकगणिते यावर अवलंबून होती आणि आहे, आता मोबाईल पिसी नेटच्या वर अवलंबून आहे,नेट वर्क नसेल तर शुभ मुहूर्ताचे काय होणार हा मोठा प्रश्न सर्वच लोकां समोर असला पाहिजे.यातुन काय घ्यावे आणि काय नाही,ते ठरविण्याचा  अधिकार कुणाचा???

माझे अज्ञान दूर करा


गात ज्यांनी मानव जाती साठी ऐतिहासिक कार्य केले.त्यांना एक तर महापुरुष महामानव,संत,महंत,महाराज,राजे महाराजे,सम्राट असा अनेक नांवाने ओळखल्या जाते.त्यांचा जन्म,आई,वडील, त्यांची जन्मभूमी कर्मभूमी,शिक्षण आणि मूत्यू याची नोंद असते.यासर्वाची माहिती मानव कल्याण करणाऱ्या माणसा करिता आणि संस्था करिता प्रेरणादायी असावी या करिता त्यांची माहिती विविध भाषे मध्ये इतिहासात उपलब्द असते. या महापुरुषांची माहिती आजच्या तरुण तरुणीला व्हावी म्हणून काही स्वाभिमानी लोक त्यांच्या विचाराची प्रेरणा घेऊन त्यांच्यावर कथा,कांदबरी,नाटक, सिनेमा,तयार करून त्यांना सर्व समाजा पर्यंत पोचवितात.सध्या जमाना सोशल मिडीयाचा नेट गुगलचा आहे, सैराट सिनेमाने 100 कोटी चा धंदा केला. त्या सिनेमात एक ही प्रसिद्ध कलावंत नाही पण सत्य परिस्थीवर आधारित सिनेमा असल्या मुळे तो देशा विदेशात गाजतोय, 
देऊळ बंद ',शिर्डी के साईबाबा,जय गजानन हा दिग्गज कलावंत असलेला चित्रपट कधी आला आणि गेला जनतेला कळला नाही. त्यावर चॅनल पिंट मिडियाने तोंड भरून लिहले,दाखविले.पण स्वामी समर्थ,साईबाबा व गजानन महाराज हया सर्व पात्राचा उल्लेख आला आहे.यांची इतिहासकारांनी इतिहासाची सर्व पुस्तके पालथी घातली तरी या तिघांचा साधा उल्लेखही कुठेच आढळला नाही?. देशाच्या इतिहासात सम्राट अशोक,छत्रपती शिवाजी महाराज,गौतम बुद्ध, कबीर, संत तुकाराम महाराज, संत गाडगेबाबा या सर्व संत-महात्म्यांचा जन्म,शिक्षण,कार्य,मृत्यु आई वडीलाचे नांव,गांव,तालुखा, जिल्हा या सर्वाची माहिती मिळते.पण स्वामी समर्थ,साईबाबा व गजानन महाराज यांचा इतिहास भूगोल का सापडत नाही ?.
सम्राट अशोक हयांचा जन्म इसवीसन पूर्व 304 व मृत्यु 232 चा आहे. असा इतिहासात स्पष्ट उल्लेख आहे. शिवाजी महाराजांचा कार्यकाळ इ . स . १९ फेब्रुवारी. १६३० - इ .स. ३ एप्रिल १६८० .तथागत भगवान बुद्ध ह्यांचा कार्यकाळ - इ . स. पूर्व ५६३ ते इ.स. पूर्व ४८३ हा आहे .संत कबीर हयांचा जन्म ईसवी सन 1455 आणि मृत्यु 1575 चा आहे.
संत ज्ञानेश्वरांचा कार्यकाळ इस . १२७५ - इस . १२९६.संत तुकाराम महाराज १६०८ - १६५० दरम्यान या जगात अस्तित्वात होते.(शिवाजी राजांचे समकालीन व गुरु होते).गाडगे बाबा २३ फेब्रु . १८७६ ते २० डिसे . १९५६ हा गाडगे बाबा अस्तित्वात असल्याचा कालखंड आहे.आणि या सर्वांची नावे सुद्धा भारताच्याच नव्हे तर जगाच्या इतिहासाला ज्ञात आहेत .
एवढेच नव्हे तर त्यांचा जन्म कोणाच्या पोटी , कोठे आणि केव्हा झाला हे सुद्धा इतिहासाच्या अनेक अभ्यासकांनी कथा,कांदबरी, ग्रंथात नमूद आहे . या सर्व महान माणसांनी आणि संत पुरषांनी केलेले कार्य, गाजवलेले शौर्य आणि माणुसकीची दिलेली शिकवण इतिहासाला साक्षी आहे. ज्या प्रमाणे- भगवान गौतम बुद्ध ह्यांचा जन्म लुंबिनी वनात कपिलवस्तू ( नेपाळ ) येथे राजा शुद्धोधन आणि आई महामाया प्रजापतीच्या पोटी झाला. तर छत्रपती शिवाजी महाराजांचा जन्म १९ फेब्रु . १६३० ला मा साहेब जिजाऊ आणि शहाजीराजे भोसले यांच्या पोटी किल्ले शिवनेरी ( जुन्नर ) जिल्हा - पुणे, (  महाराष्ट्र ,भारत ) येथे झाला. तर तुकाराम महाराजांचे संपूर्ण नाव - तुकाराम बोल्होबा आंबिले त्यांचा जन्म-देहू जिल्हा पुणे (महाराष्ट्र,भारत) येथे झाला.गाडगे बाबांचा जन्म अमरावती जिल्ह्यातील शेणगाव (महाराष्ट्र,भारत) येथे झाला.आणि त्यांचे संपूर्ण नाव - डेबुजी झिंगरोजी जानोरकर म्हणजेच संत गाडगे बाबा.या सर्व महान शूर वीर विवेकी सत्पुरुषांचा आणि विश्वकल्याणाचा विचार करणाऱ्या थोर व्यक्तीमत्वांच्या कार्याच्या आणि अस्तित्वाच्या पाऊलखुणा आपणास मिळतात.
स्वामी समर्थ,साईबाबा व गजानन महाराज हया माणसांचा (देवाचा) जन्म कोठे झाला ?. हया तिघांचे संपूर्णपूर्ण नाव काय होते?.त्यांचा कार्यकाळ कोणता इ स पूर्व कि शतक ?.त्यांचे आई-वडिल नेमके कोण होते ?.आणि ते महान व्यक्तिमत्व आहेत तर इतिहासाच्या पुस्तकां मध्ये किंवा संत साहित्यामध्ये त्यांच्या जन्म मृत्यु आणि कार्याची नोंद का नाही ?.हया प्रश्नांची उत्तर आजच्या तरुण पिढीला मिळाली पाहिजे,कोणाच्या धार्मिक भावना दुःखविन्या साठी हा लेख प्रपंच नाही, माझ्या सारख्या लाखो अज्ञाननी लोकांचे अज्ञान दूर होईल आणि सत्य इतिहास माहिती करीता हा पत्र प्रपंच 

ओबीसीचा खरा वैचारिक मित्र कोण?.


देशातील बहुसंख्य बहुजन समाजाला,ओ बी सी नां आपला खरा मित्र कोण आणि शत्रु कोण हे आज पर्यन्त ओळखता आले नाही.महाराष्ट्राच्या राजकारणात प्रस्थापितांच्या राजकिय व्यवस्थेत सरकारी पैशाचा गैरवापर करुन सर्वोच्च सत्ता पदे मिळविण्याच्या स्पर्धेत टिकण्यासाठी बहुजन समाजाच्या नेत्याचा पूर्ण वापर होतो.जेव्हा तो बहुजन नेता डोइजड होतो तेव्हा तो भ्रष्टाचार प्रकरणात नेमका अटकेत असल्यामुळे बहुजन समाजा तुन आणि राजकरणातून नेता म्हणुन हद्दपार होतो.
महाराष्ट्राच्या राजकारणात काँग्रेसचा एकछञी अंमल असल्यामुळे ६० वर्षात शरद पवार,देशमुख,पाटिल,निंबाळकर,मोहिते,राणे,खडसे सारखे अनेक प्रसिद्ध मराठा समाजाच्या राजकीय नेत्यांनी पैसा व मिडियाचा राजकारणासाठी वापर केला. त्यांची पद्धत सांघिक स्वरुपाची राहीली. त्यांनी प्रत्येक विभाग, जिल्ह्यात अशी माणसे तयार केली. पवारांनी कधी सहकारातील कारखाना काढला नाही.परंतु भ्रष्ट व सरकारी अनुदान,सरकारी ठेकेदारी, शैक्षणिक संस्थांना कवडीमोल दामाने सरकारी भुखंडाचे श्रीखंड आपल्या माणसांना दिले, त्यातुन संस्थाने उभे करुन त्यांच्या पैशावर चेअरमन, आमदार व खासदार या लोकशाहीतील पदांना कुशल,साधन शेतकरी बनविले.
आपल्या संस्थांना (ट्रस्टला) पैसे जमा केला,त्यात भ्रष्टाचार केल्याचा कांगावा मिडिया मधून करुन पहीला मोठा बळी मुख्यमंत्री पदी असलेल्या बहुजन नेते मा. बँरीस्टर अंतुलें यांचा घेतला होता.एकनाथ राव खडसे प्रयन्त किती बहुजन ओबीसी नेत्याचा बळी या मनुवादी व्यवस्थेने घेतला आहे, हे बहुजन समाजाने हे विसरता कामा नये. पुढे भाजपाने या देशातील लोकसंख्येने ५२ % उपेक्षित ओबीसींचा "माधव" पँटर्न वापरुन सत्ता हस्तगत करण्याचा प्लँन बनविला. तो फक्त मुखवटे वापरुन पेशवाईचे पुर्ननिर्मान करण्यासाठी होता. त्याला ओबीसी समाज मोठया संख्येने बळी पडून गर्व से कहो म्हणायला लागला, कांग्रेस, भाजपा यांनी ओबीसी मधील आर्थिक दृष्टीने सक्षम असलेल्यांना पक्षात घेऊन त्यांना आपापल्या जातीचे सेल बनायला लावून त्यांना सेल (विक्री) करण्याची व्यवस्था निर्माण करुन जातीचे मेळावे घेण्याची परंपरा सुरु केली. तेव्हा पासूनच जातीच्या संघटना बनवुन समाजकारणाच्या नावाखाली राजकारण करणारे ओबीसीत जाती जातीचे ठेकेदार तयार झाले. त्यांचाच उपयोग करुन दोन्हीही व्यवस्थेने बहुजनांची तिसरी राजकिय व्यवस्था (पक्ष) महाराष्ट्रात शेकाप, रिपाई,भारिप बहुजन महासंघ, जनता दल, कमुनिस्ट पक्ष,राष्ट्रीय समाज पक्ष इत्यादींना अन्याय,अत्याचार,हत्याकांड यावरील आंदोलनात गुंतवून त्यांच्या मतभेदानां योग्य प्रसिद्धी देऊन मिडियाने खुबीने वापर करुन वाढूच दिले नाही. शिवसेना त्यापेक्षा वेगळी नव्हती ते मराठी माणसाचे राजकारण करता करता मुंबईतील मालक वर्गासाठी कामगार संघटना संपवून हिन्दुत्वाच्या वाटेवर भाजपाचा ३० वर्षे भागिदार राहीली. मंडल आयोग संपुर्ण पणे लागू झाल्यास आपली दुकानदारी बंद होण्याच्या भितीने रामाला पुढे करुन देशात आगी लावणाऱ्यांना कुणी साथ दिली हा इतिहास लिहला गेला आहे. छगन भुजबळांनी मंडल आयोगाच्या मुद्दावरुन सेना सोडून खरोखर बहादुरी दाखवली असती, तर ते आज जेल मध्ये नसते.त्यांनी बहुजनाचा पक्ष स्थापन केला असता तर राज्याचाच नव्हे तर देशाच्या राजकारणाची दिशा बदललेली दिसली असती. जड होणाऱ्या कर्ण,घटोच,एकलव्य ला कुठे कधी मारायचे हे श्रीकृष्णने बरोबर सांगून ठेवले. बहुजन नेत्याला कसे संपविले जाते हे सर्वांना माहीत झाले असावे.सत्तेतुन कमावलेल्या पैशावर राजकारणातील सर्वोच्च पदे मिळविण्याची स्पर्धा आपल्या गटाचे आमदार ,खासदार निवडून आणण्यासाठी महाराष्ट्रात सुरु आहे. हे सर्व जवळून अनुभवलेल्या ओबीसी नेत्यांनीही त्या त्या पक्षात पैशाच्या स्पर्धेत टिकण्यासाठी तोच मार्ग अवलंबाला असल्यामुळे त्यांना जेलची हवा खावीच लागेल. त्यावर उपाय म्हणुन सध्याचे पेशवाई सरकार राजेशाही प्रमाणे प्रशासनातील अष्टप्रधान मंडळ (सेक्रेटरी ) मार्फत चालवितात. प्रस्थापित पक्षाचे मालक ओबीसीच्या असलेल्या प्रचंड संखेमुळे व ओबीसीतील होत असलेल्या जागरुकतेमुळे अशा नेत्यांनी केलेल्या भ्रष्टाचाराकडे डोळे झाक केल्यासारखे करतात. परंतु त्यांचा आर्थिक उलाढालीचा तालेबंद बनवुन संपूर्ण बंदोबस्त करुन ठेवतात, आणि योग्यवेळी त्यांचा काटयाने काटा काढतानां दिसतात.बलाढ्य असेल तर त्यांचा संत तुकाराम महाराजांप्रमाणे आधुनिक काळातील अपघातातुन वैकुंठाला पाठवले जाते. काहींना जेलमधे , काहींची आरोपाच्या चौकशीच्या नावाखाली बोलती बंद करतात तर काहींना दम देऊन व्यवस्थेचे गुलाम बनवितात. तेव्हाच यांना जातीची ,बहुजन असल्याची जाणीव होते. तो पर्यंत खुप वेळ झालेला असतो. तेव्हा बहुजनांतील नव्या खेळाडूला संघात स्थान मिळते. पुढे त्याचीही तसीच वाट लागते.प्रस्थापित व्यवस्थेला यामुळे काहीच फरक पडत नाही. हे दुष्ट चक्र अगदी कृषि उत्पन्न समितिच्या एजंटप्रमाणे चालते. बहुजनाची मते कधी नेत्यासाठी, कधी हिन्दुत्वासाठी त्यांना मिळत राहतात.थोड्या फार फरकाने सत्ता गेलीच तर विरोधी पक्ष म्हनून हे आपली पोळी भाजून घेत असतात.म्हणुन कांग्रेस,भाजपा हे एकच नान्याच्या दोन बाजु आहेत,हे बहुजन समाज ओ बी सी समाज विसरतो, त्यामुळे ओबीसी जनता माञ आगीतुन उठून फुपाट्यात काँग्रेस राष्ट्रवादी च्या जाळ्यात अडकते तिथेही तेच वाटयाला येते.अशा प्रकारे सर्वच प्रस्थापितांच्या पक्षातील बहुजन ओबीसी नेतृत्वाची पर्यायाने ओबीसींची राजकारणातील पिछेहाट चालू आहे .हे समजत असूनही त्याच व्यवस्थेत राहून बदलाची अपेक्षा करणे गैर आहे .अशा वेळी अन्याय झाल्यास एक दोन दिवस मोर्चे काढणे या पलीकडे बहुजन जनतेच्या हातात काहीच राहत नाही. हे अन्याय करणारांनी ओळखलेले आहे तेव्हा कितीही मोठ्या बहुजन नेत्याची आम्ही भ्रष्टाचाराला थारा देत नाही हे सांगून शिकार करायला घाबरत नाही. मुंढे साहेबांना ज्या पदापासून वंचित ठेवण्यासाठी संपविले. व त्यांचे वंशज जर त्याच व्यवस्थेत तेच पद मिळविण्यासाठी बहुजनांना त्यांच्या दावणीला बांधत असेल.व ते सर्वोच्च पद चिक्कीत माती घालून मिळूच देणार नसतील तर त्यांच्या अनुययांनी कुणाला धडा शिकवयाचा ? व कसा ? वरील सर्व प्रकरणात महाराष्ट्रातील मनुवादी चैनल,प्रिंट मिडियात एका विशिष्ट वर्गाकडे संपादक,मुख्य वार्ताहर मक्तेदारी असल्यामुळे त्यांना जे हवे आहे तेच ते दाखवितात आणि लिहतात. त्याच बरोबर  शिक्षण संस्था,साहित्य,प्रकाशन हया सर्व जबाबदारया त्यांच्याच कडे आहे. त्यामुळे कारणांना बगल देऊन ओबीसी नेते समाजाशी हरामखोरी करतानां दिसतात, लायकी नसतानां ही जातीच्या बुरख्या आड ते लपतात अशी गरळ स्वता मीडिया सद्या ओकत आहे . सेना भाजपाची सत्ता आल्यावर कमी अनुभव असलेले जोशी,फडणवीसच मुख्यमंत्री का बनतात ? गृहमंञालयातील अधिकारया कडून वसूल केलेला जिजिया कर कुणाकडे जातो.? गृहमंत्री मीच होणार म्हणनारया विनोद तावडेंचा अवाज कसा दाबला जातो?. गिरीष बापटांनी केलेल्या दाळीच्या पापामुळे महाराष्ट्र भोगत असल्याचे सोयर सुतक यांना का नाही ? 
लोकशाहीचा एक खांब प्रस्थापितांच्या मदतीने इतका सडला असेल तर ही व्यवस्था कधी बदलणार ? ही दिवसा ढवळ्या चाललेली दरोडेखोरी, राजकारणात पैशाच्या स्पर्धेमुळे बहुजन सत्तेपासून पर्यायाने इतर हक्कापासून वंचित ठेवणे , ५२% ओबीसींना श्रद्धेपोटी अंध बनवून त्यांच्या मतावर राजपाट मिळविणारे त्यांच्या विद्यार्थ्यांना असलेली स्काँलरशिप जर तीन तीन वर्षे देत नसतील व केंद्र शासनाकडून ओबीसींच्या स्काँलरशिपला निधी मिळवण्यासाठी त्या पक्षातील ओबीसी नेते पदांसाठी तोंड उघडत नसतील तर अन्याय झाल्यावर बहुजनाचे नाव घेण्याचा त्यांना हक्कच पोहचत नाही. तेव्हा यांचा माज उतरविण्यासाठी सद्या उपल्बध असलेला ओबीसी नेत्याचा पक्ष बहुजनाचा पक्ष असला पाहिजे. अता रडायचे नाही, लढायचे नुसतेच  बहुजन ओबीसींची सत्ता या महाराष्ट्रात येणार नाही व दुसर्याच्या घराला रंगरंगोटी करुन आम्हाला हक्काची सावली मिळणार नाही. प्रस्थापित पक्षातील नेते तुम्हाला दुर्लक्षित ठेवणारच असलेल्या बहुजन नेत्यांसाठी किती दिवस आपण भाड्याच्या घरात राहणार ? केव्हा आपल्या हक्काची झोपडी (पक्ष) मोठी करणार ? इतरांच्या झोपडीचा महाल बनविण्या करीता बहुजन ओ बी सी समाजाने सोडून द्यावे आणि स्वयंम प्रकाशित होऊन. आपला खरा मित्र कोण आणि शत्रु कोण हे समजून घ्यावे.म्हणुन च एक जग प्रसिद्ध म्हण आहे,कपटी मित्रा पेक्षा दिलदार शत्रु बरा!.
विचार करा काँग्रेस, भाजपा कोणत्या वैचारीक दुष्टया बहुजनाचा ओ बी सी चा खरा मित्र किंवा पक्ष आहे?.

डोंगरची काळी मैना


देशात प्रत्येक ऋतु मध्ये काही नैसर्गिक फळाचा, फुलांचा सुगंध आणि चव माणसाला बेचैन करून टाकते. त्यात आंबा हा तर फळाचा राजाच त्यांचे प्रकार अनेक असतात, बाजारात जाऊन त्यांच्या भाव काढला तर तोंडाचे पाणी व चव कुठच्या कुठे पळून जाते, कारण आंबा हा जरी नैसर्गिक असला तरी त्यांचे मालक खुप असतात,त्यामुळे त्यांची किंमत बाजार मध्ये ये पर्यन्त अवाच्या सवा होऊन जाते.पण त्या मानाने इतर फळाचे तसे नाही, कळवंद, जांभूल,यांना लोक डोंगरची काळी मैना म्हणुन ओळखतात. यांची कोणाची मालकी हक्काची झाडे नसल्यामुळे ते तोडून किंवा खाली पडलेले जमा करून विकणारे आदिवाशी किंवा इतर मागासवर्गीय समाजाची लोक असतात.
याबाबत एका प्रसिध्द विचारवंताची एक सुंदर पोस्ट सोशल मिडिया वर फिरतांना पाहली.माझ्या एका मित्राने विचारले, बाजारात गेल्यावर तुम्ही कधीच घासाघीस (bargaining त्याने वापरलेला शब्द ) करत नाही ?
नाही. मी उत्तर दिलं ,जे लोक स्वतःच्या जगण्यासाठी व्यवसाय करतात त्यांच्याशी कसली घासाघीस करायची ?.माझ्याबरोबर कधी मंडईत आलात तर तुम्हांला कळेल.
मी भाजी विक्रेत्यापुढे जाऊन उभा राहतो आणि म्हणतो, मावशी एक किलो वांगी द्या ,किंवा मामा दोन किलो टोमॅटो द्या.मी कधीही त्यांना मावशी,वांगी कशी दिली ? किंवा मामा टोमॅटो काय भावाने दिली ?.असं विचारत नाही.मुळात आपल्याकडे शेतीमालाचे भाव हे बऱ्याचदा उत्पादन किंमती पेक्षाही कमी असतात.उदाहरण द्यायचं तर एक किलो टोमॅटो पिकवण्यासाठी शेतकऱ्याला दहा रुपये खर्च येत असेल तर बऱ्याचदा तीच टोमॅटो आपल्याला बाजारात दहा रुपये दराने मिळतात.म्हणजे शेतकऱ्याला ती पाच रूपयांनाच विकावी लागतात.व्यापाऱ्याचे पाच रूपये आणि शेतकऱ्याचे पाच रूपये म्हणजे दर एक किलोमागे शेतकरी पाच रूपये नुकसान सोसत असतो.मागणी पेक्षा पुरवठा जास्त झाला की हे असं होणारच,मागणी पेक्षा उत्पादन कमी झालं की उलटी परिस्थिती निर्माण होते.वस्तूच्या किंमती वाढत जातात.अशावेळी मात्र आपण लगेच दोन्ही हातांनी बोंबलायला लागतो.आपल्याला एवढीही अक्कल नसते की आपल्यासाठी शेतकरी नेहमीच नुकसान सोसत असतो, तर कधी तरी आपण स्वतःसाठी नुकसान सोसायला काय हरकत आहे?. आपलं सरकारही नालायक आहे.ते कोणत्याही पक्षाचं असू दे. इथं शेतीमालाचे दर वाढू लागले की सरकार निर्यातबंदी करून त्याचे दर पाडत असतं.शेतकरी मेला तर मरु दे पण आयते खाणारे पांढरपेशी वळू फुकटाफुकटी जगले पाहिजेत.आता कांद्याच्या बाबतीत असं घडलेलं आहे. लोक एवढे हलकट की अर्धा कांदा घातलेली भजी तीस रुपयांना घेऊन खातील पण तीस रूपयांना अर्धा किलो कांदा घेणार नाहीत.माझी बायको पूर्वी बाज़ारात अशी घासाघीस करायची मग मी तिच्याशी दोन दोन दिवस बोलणंच बंद करे.एवढ्या एवढ्या गोष्टीसाठी तुम्ही माझा अपमान करताय. ती म्हणायची.एवढ्या एवढ्या चार पैशांसाठी तू त्या गरीबांचा अपमान करतेस ते ?. मी म्हणायचो. एखादी वस्तू अतिशय पाडून मागणं हा अपमानच की !.आपण लोक किती हलकट असतो त्याचं एक उदाहरण सांगतो.आम्ही दोस्त दोस्त परवा असंच फिरायला गेलो.पिझ्झा ,बर्गर ,कोल्ड्रिन्क तुडुंब खाल्लं, प्रत्येकी तीनशे बिल झालं.सर्वांनी ते आनंदानं दिलं.पोट हलकं करण्यासाठी आम्ही मग रस्त्याने फिरू लागलो.एके ठिकाणी एकदम फ्रेश करवंदे दिसली.टपोरी ,काळीभोर.आमचा एक मित्र पुढं झाला आणि त्यानं पहिला प्रश्न विचारला करवंदे कशी दिली ?"
दहा रुपयाला एक द्रोण ! म्हातारी बोलली.पाच रुपयांना एक देणार काय ?. देत असशील तर पाच घेतो बघ.आमचा दोस्त बोलला....करपलेला, आंबवलेला मैदा पिज़्ज़ा नावानं दीडशे रुपयांना खायचा आणि एवढं डोंगरात जाऊन वेचून आणलेली करवंदे पाच रुपयांना मागायची हा आपला दरिद्रीपणाच नाही काय ? याला हलकटपणाही म्हणता येईल ! 
एवढं शिकून सावरून आपण असे हलकटच राहणार असू तर त्या 
शिक्षणाचा उपयोगच काय?. शहरात राहणारी आणि नोकरी करणारी बहुसंख्य माणसं ही शेतकऱ्याची,शेतमजूरांची मूल मुलीच असतात,पण शेतकऱ्यांनी उत्पादन केलेला कोणतीही वस्तू अन्न धान्य,भाजीपाला खरीदी 
करतांना नेहमी विचार करावा की ही लोक श्रीमंत होण्यासाठी हे भाजीपाला, करवंडे,जांभूळ विकत नाही तर पोट भरण्यासाठी उन्हा तान्हाची परवा न करता रोड च्या कड्यावर बसून विक्री करतात.जंगलातील प्रत्येक ऋतूत तयार होणाऱ्या फळे,फुले यांच्या वर पोट भरतात जेव्हा काहीच नसते तेव्हा जंगलातील 
सुखी लाकडे त्याची मोळी विकून पोट भरून जगतात. असे पोट भरण्यासाठी कोणती ही वस्तू विक्री करीत असतील तर त्यांच्या चेहऱ्याकडे पाहून वस्तूचा भाव करावा आणि आपण पण खेड्यातुन शहरात आलो आहोत यांची 
जाणीव ठेवून वागावे हीच डोंगराच्या काळी मैना विकणाऱ्या 
म्हातारीच्या व भाजीपाला विकणाऱ्या म्हाताऱ्याच्या दुःखातून सुचलेला,लिहलेला छोटासा लेख आहे.
,